بیانیه ادوارد اسنودن خطاب به گروه های حقوق بشری
• ادوارد جوزف اسنودن در ساعت پنج روز جمعه دوازدهم جولای، بیانیه ی خود خطاب به فعالان و سازمان های حقوق بشری را در فرودگاه شرمتیوو مسکو ایراد کرد ...
اخبار روز: www.akhbar-rooz.com
چهارشنبه ۲۶ تير ۱٣۹۲ - ۱۷ ژوئيه ۲۰۱٣
چهارشنبه ۲۶ تير ۱٣۹۲ - ۱۷ ژوئيه ۲۰۱٣
برگردان بابک پاکزاد: ادوارد جوزف اسنودن در ساعت پنج روز جمعه دوازدهم جولای، بیانیه ای خطاب به فعالان و سازمان های حقوق بشری در فرودگاه شرمتیوو مسکو ایراد کرد. ملاقات او با نمایندگان گروه های حقوق بشری چهل و پنج دقیقه به طول انجامید. سازمان های حقوق بشری شامل عفو بین الملل و دیدبان حقوق بشر بودند و به آن ها این فرصت داده شد تا سوالاتی از آقای اسنودن بپرسند. نماینده دیدبان حقوق بشر از این فرصت استفاده کرد تا به آقای اسنودن بگوید که در مسیرش به فرودگاه او یک تماس تلفنی از سوی سفیر ایالات متحده در روسیه داشته که از او درخواست کرده این پیام را وی برساند که دولت ایالات متحده آقای اسنودن را به عنوان یک افشاگر محسوب نمی کند و وی قانون ایالات متحده را نقض کرده است. این موضوع بر اثبات آزار آقای اسنودن از سوی ایالات متحده صحه گذاشته و بنابراین حق وی مبنی بر درخواست یا قبول پناهندگی باید مورد تایید و حمایت قرار گیرد. در سمت چپ آقای اسنودن ، سارا هریسون، مشاور حقوقی پرونده از ویکی لیکس و در سمت راست وی یک مترجم حضور داشتند.
نسخه مکتوب بیانیه ادوارد اسنودن به شرح زیر است:
سلام. نام من اد اسنودن است. کمتر از یک ماه پیش، من خانواده داشتم، خانه ای در بهشت، و در آسایش بی نظیری زندگی می کردم. من همچنین توانایی آن را داشتم که بدون هیچ گواهی یا حکمی، مجموعه ارتباطات و مکاتبات شما را مورد جستجو قرار داده، آنها را ربوده و مورد مطالعه قرار دهم. و این قدرتی است که می توان با آن سرنوشت افراد را دگرگون کرد.
این امر همچنین، نقض جدی قانون است. متمم چهارم و پنجم قانون اساسی کشورم، همچنین ماده ۱۲ اعلامیه جهانی حقوق بشر، و همچنین معاهدات و قوانین موضوعه پرشماری چنین نظام نظارت و رصد در ابعاد فراگیر و توده ای را منع می کنند. در حالی که قانون اساسی ایالات متحده چنین برنامه هایی را غیرقانونی برشمرده است، دولت من این طور استدلال می کند که قواعد نانوشته و پنهان، که به جهان اجازه دیدن آن ها داده نمیشود، برخی اوقات امور غیرقانونی را مشروع و قانونی می کند. این قواعد، خیلی ساده، ایده ابتدایی از عدالت را خراب و از بن فاسد می کند. امر غیر اخلاقی نمی تواند از طریق استفاده از قانون نانوشته و پنهان، اخلاقی شود.
من به اصولی که در نورنبرگ در ۱۹۴۵ اعلام شد باور دارم:«افراد وظایفی بین المللی دارند که از اطاعت الزامات ملی عبور می کند. بنابراین هر شهروند موظف است قوانین داخلی را به منظور احتراز از رخداد جنایت علیه صلح و بشریت نقض کند.»
بر این اساس، من آن چه به درستی اش باور داشتم را انجام دادم و مبارزه ای برای تصحیح اقدامات نادرست را آغاز کردم. من درصدد ثروتمند کردن خودم نبودم، من در صدد فروش اطلاعات محرمانه ایالات متحده نبودم. من با هیچ دولت خارجی جهت تضمین امنیتم شریک نشدم. به جای آن، هر آن چه می دانستم را در معرض اطلاع عموم قرار دادم. بنابراین، آن چه می تواند همه ما را تحت تاثیر قرار دهد، می تواند توسط همه ما در روشنی روز مورد بحث قرار گیرد. من خواستار عدالت از جهانم.
این تصمیم اخلاقی، یعنی گفتن درباره جاسوسی به عموم، که همه ما را تحت تاثیر قرار می دهد، هزینه گزافی داشته است. اما اقدام صحیحی بوده است و ابدا پشیمان نیستم.
از آن زمان، دولت و سرویس های اطلاعاتی ایالات متحده آمریکا تلاش کرده اند از من الگویی بسازند برای هشدار به تمام کسان دیگری که ممکن است زبان باز کنند. من را بدون کشور کرده اند و به دلیل اظهارات سیاسی تحت تعقیب قرار داده اند. دولت ایالات متحده مرا در لیست پرواز ممنوع قرار داده است. از هنگ کنگ درخواست شد که مرا خارج از چارچوب قوانینش بازگرداند که نقض مستقیم اصل non-refoulement قانون ملل (Nations) است. کشورهایی که پشت حقوق بشر به خاطر من و نظام پناهندگی سازمان ملل ایستادند را با تحریم ها تهدید کردند. آن ها حتی گامی بی سابقه برداشتند و به متحدین نظامی خود به منظور جستجوی یک آواره سیاسی، دستور فرود هواپیمای رییس جمهوری از آمریکای لاتین را دادند. این بالا گرفتن خطرناک مساله، نه فقط برای منزلت آمریکای لاتین، بلکه برای حقوق اولیه مشترک میان تمام افراد و ملتها برای آن که رها از تعقیب و پیگرد بوده و درجستجو و اخذ پناهندگی باشند تهدیدی بزرگ محسوب می شود.
اما حتی به رغم این تهاجم بی تناسب، کشورها در سراسر دنیا، پیشنهاد حمایت و پناهندگی داده اند. این کشورها از جمله روسیه، ونزوئلا، بولیوی، نیکاراگوئه و اکوادور به خاطر آن که نخستین کشورهایی بودند که علیه نقض حقوق بشر توسط یک کشور قدرتمند و نه کشوری ضعیف برخاستند، نزد من از احترام و قدردانی برخوردارند. با رد مصالحه بر سر اصول اشان در مواجهه با ارعاب، آن ها احترام جهان را برانگیختند. قصد دارم به تک تک این کشورها سفر کنم و شخصا از مردم و رهبرانشان تشکر کنم.
من امروز قبول رسمی تمام پیشنهادهای مبنی بر حمایت و پناهندگی را که به من ارائه شد و تمام پیشنهادات دیگری که ممکن است در آینده صورت گیرد را اعلام می کنم. به عنوان نمونه، با اهدای پناهندگی از سوی ونزوئلای پرزیدنت مادورو، وضعیت پناهندگی من اکنون رسمی است و هیچ کشوری هیچ مبنایی ندارد که بر اساس آن حق من برای بهره گیری از آن پناهندگی را محدود یا در آن مداخله کند. با این حال، همان طور که دیده ایم، برخی کشورها در اروپای غربی و کشورهای آمریکای شمالی تمایل به اقدام خارج از قانون را نشان داده اند و این رفتار امروز نیز پابرجاست. این تهدید غیرقانونی، برای من، سفر به آمریکای لاتین و بهره گیری از پناهندگی اهدا شده بر اساس حقوق مشترک امان را غیرممکن کرده است.
اراده کشورهای قدرتمند به اقدام فراقانونی تهدیدی برای همه ماست و نباید اجازه دهیم که به هدف خود برسند. بر این اساس، من خواستار کمک شما هستم برای تقاضای عبور امن از کشورهای مربوطه و تضمین امنیت من برای سفر به آمریکای لاتین. همچنین تقاضای پناهندگی از روسیه تا زمانی که این کشورها به قانون تن دردهند و سفر قانونی من را قبول کرده و اجازه دهند. من امروز تقاضایم را به روسیه تقدیم می کنم و امید دارم که به شکلی مطلوب مورد قبول واقع شود.
نسخه مکتوب بیانیه ادوارد اسنودن به شرح زیر است:
سلام. نام من اد اسنودن است. کمتر از یک ماه پیش، من خانواده داشتم، خانه ای در بهشت، و در آسایش بی نظیری زندگی می کردم. من همچنین توانایی آن را داشتم که بدون هیچ گواهی یا حکمی، مجموعه ارتباطات و مکاتبات شما را مورد جستجو قرار داده، آنها را ربوده و مورد مطالعه قرار دهم. و این قدرتی است که می توان با آن سرنوشت افراد را دگرگون کرد.
این امر همچنین، نقض جدی قانون است. متمم چهارم و پنجم قانون اساسی کشورم، همچنین ماده ۱۲ اعلامیه جهانی حقوق بشر، و همچنین معاهدات و قوانین موضوعه پرشماری چنین نظام نظارت و رصد در ابعاد فراگیر و توده ای را منع می کنند. در حالی که قانون اساسی ایالات متحده چنین برنامه هایی را غیرقانونی برشمرده است، دولت من این طور استدلال می کند که قواعد نانوشته و پنهان، که به جهان اجازه دیدن آن ها داده نمیشود، برخی اوقات امور غیرقانونی را مشروع و قانونی می کند. این قواعد، خیلی ساده، ایده ابتدایی از عدالت را خراب و از بن فاسد می کند. امر غیر اخلاقی نمی تواند از طریق استفاده از قانون نانوشته و پنهان، اخلاقی شود.
من به اصولی که در نورنبرگ در ۱۹۴۵ اعلام شد باور دارم:«افراد وظایفی بین المللی دارند که از اطاعت الزامات ملی عبور می کند. بنابراین هر شهروند موظف است قوانین داخلی را به منظور احتراز از رخداد جنایت علیه صلح و بشریت نقض کند.»
بر این اساس، من آن چه به درستی اش باور داشتم را انجام دادم و مبارزه ای برای تصحیح اقدامات نادرست را آغاز کردم. من درصدد ثروتمند کردن خودم نبودم، من در صدد فروش اطلاعات محرمانه ایالات متحده نبودم. من با هیچ دولت خارجی جهت تضمین امنیتم شریک نشدم. به جای آن، هر آن چه می دانستم را در معرض اطلاع عموم قرار دادم. بنابراین، آن چه می تواند همه ما را تحت تاثیر قرار دهد، می تواند توسط همه ما در روشنی روز مورد بحث قرار گیرد. من خواستار عدالت از جهانم.
این تصمیم اخلاقی، یعنی گفتن درباره جاسوسی به عموم، که همه ما را تحت تاثیر قرار می دهد، هزینه گزافی داشته است. اما اقدام صحیحی بوده است و ابدا پشیمان نیستم.
از آن زمان، دولت و سرویس های اطلاعاتی ایالات متحده آمریکا تلاش کرده اند از من الگویی بسازند برای هشدار به تمام کسان دیگری که ممکن است زبان باز کنند. من را بدون کشور کرده اند و به دلیل اظهارات سیاسی تحت تعقیب قرار داده اند. دولت ایالات متحده مرا در لیست پرواز ممنوع قرار داده است. از هنگ کنگ درخواست شد که مرا خارج از چارچوب قوانینش بازگرداند که نقض مستقیم اصل non-refoulement قانون ملل (Nations) است. کشورهایی که پشت حقوق بشر به خاطر من و نظام پناهندگی سازمان ملل ایستادند را با تحریم ها تهدید کردند. آن ها حتی گامی بی سابقه برداشتند و به متحدین نظامی خود به منظور جستجوی یک آواره سیاسی، دستور فرود هواپیمای رییس جمهوری از آمریکای لاتین را دادند. این بالا گرفتن خطرناک مساله، نه فقط برای منزلت آمریکای لاتین، بلکه برای حقوق اولیه مشترک میان تمام افراد و ملتها برای آن که رها از تعقیب و پیگرد بوده و درجستجو و اخذ پناهندگی باشند تهدیدی بزرگ محسوب می شود.
اما حتی به رغم این تهاجم بی تناسب، کشورها در سراسر دنیا، پیشنهاد حمایت و پناهندگی داده اند. این کشورها از جمله روسیه، ونزوئلا، بولیوی، نیکاراگوئه و اکوادور به خاطر آن که نخستین کشورهایی بودند که علیه نقض حقوق بشر توسط یک کشور قدرتمند و نه کشوری ضعیف برخاستند، نزد من از احترام و قدردانی برخوردارند. با رد مصالحه بر سر اصول اشان در مواجهه با ارعاب، آن ها احترام جهان را برانگیختند. قصد دارم به تک تک این کشورها سفر کنم و شخصا از مردم و رهبرانشان تشکر کنم.
من امروز قبول رسمی تمام پیشنهادهای مبنی بر حمایت و پناهندگی را که به من ارائه شد و تمام پیشنهادات دیگری که ممکن است در آینده صورت گیرد را اعلام می کنم. به عنوان نمونه، با اهدای پناهندگی از سوی ونزوئلای پرزیدنت مادورو، وضعیت پناهندگی من اکنون رسمی است و هیچ کشوری هیچ مبنایی ندارد که بر اساس آن حق من برای بهره گیری از آن پناهندگی را محدود یا در آن مداخله کند. با این حال، همان طور که دیده ایم، برخی کشورها در اروپای غربی و کشورهای آمریکای شمالی تمایل به اقدام خارج از قانون را نشان داده اند و این رفتار امروز نیز پابرجاست. این تهدید غیرقانونی، برای من، سفر به آمریکای لاتین و بهره گیری از پناهندگی اهدا شده بر اساس حقوق مشترک امان را غیرممکن کرده است.
اراده کشورهای قدرتمند به اقدام فراقانونی تهدیدی برای همه ماست و نباید اجازه دهیم که به هدف خود برسند. بر این اساس، من خواستار کمک شما هستم برای تقاضای عبور امن از کشورهای مربوطه و تضمین امنیت من برای سفر به آمریکای لاتین. همچنین تقاضای پناهندگی از روسیه تا زمانی که این کشورها به قانون تن دردهند و سفر قانونی من را قبول کرده و اجازه دهند. من امروز تقاضایم را به روسیه تقدیم می کنم و امید دارم که به شکلی مطلوب مورد قبول واقع شود.
No comments:
Post a Comment