سومین روز از ۲۳مین نشست شورای حقوق بشر در ژنو نقش دستگاه قضایی جمهوری اسلامی در نقض حقوق بشر

سومین روز از ۲۳مین نشست شورای حقوق بشر در ژنو 
نقش دستگاه قضایی جمهوری اسلامی در نقض حقوق بشر 

• در سومین روز، رویداد جانبی و تخصصی از سوی کارزار افشای نقض حقوق بشر در ایران با پشتیبانی سودویند (Südwind) برگزار شد ...

اخبار روز: www.akhbar-rooz.com 
چهارشنبه  ٨ خرداد ۱٣۹۲ -  ۲۹ می ۲۰۱٣

در سومین روز از بیست و سومین نشست شورای حقوق بشر ملل متحد در ژنو، رویداد جانبی و تخصصی از سوی کارزار افشای نقض حقوق بشر در ایران با پشتیبانی سودویند (Südwind) برگزار شد.
اداره ی این نشست که از ساعت ۱۰:۰۰ چهارشنبه ۲۹ مه ۲۰۱٣ برابر با ٨ خرداد ۱٣۹۲آغاز شد برعهده ی محمود اخوان بود. وی ضمن گرامیداشت یاد مادر معینی، درگذشت این مادر مقاوم که یکی از چهره های اصلی جنبش مادران خاوران است را تسلیت گفت و برنامه ی رویداد جانبی را برای حاضران تشریح کرد.
این کوشنده ی حقوق بشر در سخنان خود اهمیت آشنایی با مقوله ی حقوق بشر، آگاهی رسانی در مورد نقض آن و نیز آشنایی گروه های مختلف مردم با روند تهیه ی گزارش های حقوق بشری را مورد توجه قرار داد و اشاره کرد: این رویداد در زمان برگزاری امکان پخش تلویزیونی را در شبکه ی تلویزیونی سازمان ملل و نیز اینترنت به شکل همزمان دارد.
سخنرانی ویدئویی شیرین عبادی به این مناسبت نخستین برنامه ی نشست جانبی امروز بود.

شیرین عبادی: پیروزی اصلاحات منوط به اصلاح دستگاه قضایی است
شیرین عبادی با اشاره به اهمیت استقلال قضات ، دادگاه ها و دستگاه قضا اظهار داشت سال هاست که دادگاه های به ویژه دادگاه انقلاب استقلال خودشان را از دست داده اند و این امر از زمان تصدی آقای لاریجانی بر منصب قضاوت و ریاست دستگاه قضایی بیشتر شده است.
بانوی صلح نوبل با اشاره به پرونده های وکلای دربند و تحت ستم از جمله خانم ها نسرین ستوده ، نرگس محمدی و آقای هوتن جاوید کیا، بر نفوذ بازجو های امنیتی بر روند رسیدگی قضایی تاکید کرد و گفت : "اساسا یکی از مشخصات حکومت های غیر دموکراتیک عدم استقلال دادگاه هاست".
وی در ادامه با اشاره به احکام محکومیت صادر شده علیه وکلای پیگیر موارد نقض حقوق متهمان در ایران، محکومیت محمد اولیایی فرد، عبدالفتاح سلطانی، محمد سیف زاده و یا شخص خود شیرین عبادی در پرونده ی یاران ( هفت عضو جامعه ی بهائیان) را از جمله موارد شگفت نوع مواجهه ی دستگاه قضایی دانست و تاکید کرد: "باید بگویم دادگاه ها به ویژه دادگاه انقلاب تبدیل شده اند به شعبه ای از وزارت اطلاعات و به هیچ وجه امکان اجرای عدالت را من در دادگاه نمیبینم".
شیرین عبادی خطاب به افرادی که معتقدند جمهوری اسلامی اصلاح پذیر است گفت آنها باید بدانند که اصلاحات از قوه ی قضائیه و دادگاه ها شروع میشود و امکان ندارد اصلاحات در کشوری موفق شود اما دادگاه ها استقلال نداشته باشند.

نقض سیستماتیک حقوق بشر در دادگاه های آذربایجان شرقی
سخنران بعدی نقی محمودی وکیل دادگستری و کارشناس ارشد حقوق جزایی بود که سخنان خود را باعنوان "قضات ناقض حقوق بشر در استان های آذربایجان شرقی،غربی و اردبیل" آغاز کرد.
این وکیل دادگستری در سخنان خود با تمرکز با شهادت در مورد نقض سیستماتیک حقوق بشر در دستگاه قضایی استانهای آذربایجان شرقی ، غربی و اردبیل به موارد مشخص نقض حقوق بشر و جنایت علیه بشریت پرداخت.
وی با اشاره به اهمیت دادگاه های انقلاب و عمومی مستقر در تبریز در سال های گذشته، ابتدای گزارش خود را به شهادت در مورد نقض های صورت گرفته در دادگاه ها و زندان های آذربایجان شرقی اختصاص داد.
به استناد گزارش ارایه شده سه نفر از افرادی که در دهه ی شصت و در بازجویی از متهمان سیاسی در دادگاه انقلاب تبریز، نقش داشته اند عبارتند از حسن مهاجر میلانی ، زین العابدین تقوی و قاسم روستایی . این سه تن به عنوان قاضی دادسرای انقلاب تبریز، سال ها به بازجویی و تشکیل پرونده و صدور کیفرخواست برای متهمان سیاسی ای- که تقریبا همگی عضو یا هوادار سازمان های سیاسی بوده اند- مشغول بوده اند، در حالی که هیچ یک تحصیلات حقوقی نداشته اند.
نقی محمودی که خود به دلیل پذیرش وکالت هوتن جاوید کیا با تهدید ها ی دستگاه امنیتی مواجه و مجبور به ترک کشور شده با اشاره به گستردگی نقض سیستماتیک حقوق بشر در دستگاه قضایی گزارش مبسوطی از موارد مشخص افراد دخیل در سرکوب ها و نقض حقوق بشر در دستگاه قضایی را ارایه کرد.
روایت های تصویری و مستند نیما سروستانی

در ادامه بخش هایی از مستند تهیه شده توسط مستند ساز ایرانی ساکن سوئد نیما سروستانی در مورد اعدام های دهه ی ۶۰ در استان فارس ( شیراز) در سالن به نمایش در آمد.
از ویژگی این مستند گفتگو با پیرمرد گورکن گورستان و شهادت او در مورد اعدام ها و تعداد زیاد گورها و افزایش شدید دفن و کفن و گور هایی بود که اجازه ی درج نام بر آن نبود و تنها شماره هایی بود که بر مقوایی درج می شد.
گورکن گورستان شهادت داد که اجساد همه بعد از غروب به گورستان انتقال داده و در طول شب دفن می شدند.
پرسش های مستند ساز با دقت و آرامی تلاش می کند که مدعاها را در این فیلم با پسخ های شاهد فیلم مستند کند.
بخش دیگر این مستند به خاوران اختصاص دارد. گفتگو و همراهی یک مادر داغدار از مادران خاوران و بیان داستان گور های خاروان و چگونگی شناسایی گورها و شهادت در مورد برخی گور های دسته جمعی است.
سرنوشت آیت الله منتظری به دلیل اعتراض به اعدام ها در بخش دیگری در مستند نیما سروستانی به تصویر در می آید.
گفتگوی روی در روی فیلم ساز با آیت الله منتظری و پاسخ های روشن و دقیق از نقاط برجسته ی این سند تصویری است که بخش هایی از آن برای نخستین بار در کارزار افشای نقض حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران پخش شد.
نیما سروستانی جزو خانواده ای است که هزینه های زیادی را با جان فرزندانشان پرداخته اند. پیش از این فیلم های مستند این کارگردان ایرانی ساکن سوئد در جشنواره های مختلف جهانی مورد توجه قرار گرفته و جوایز بسیاری را به خود اختصاص داده است.

هدایت متین دفتری:
ساختار قوانین جمهوری اسلامی ناقض حقوق بشر است
هدایت الله متین دفتری حقوق دان و بنیانگذار جبهه دموکراتیک ملی ایران سخنران بعدی این نشست بود که ساختار غیر دموکراتیک جمهوری اسلامی را از آغاز مورد تاکید قرار داد و گفت: تنها نحوه ی رفتار قضات نیست که مشکل ساز است ساختار قوانین جمهوری اسلامی چنین امکانی دارد؛ این قوانین و ساختار از آغاز در تضاد با قوانینی بود که همه میراث مشروطه بودند.
وی با اشاره به روند برگزاری دادگاه ایران تریبونال آن را جنبشی کاملن غیر سیاسی دانست که هدفی جز رسیدگی به اعدام های دهه ی ۶۰ ندارد و مراحل مختلف نابودی سیستم قضائی و سیستم کیفری سکولار هم در جریان آن بررسی شد.
هدایت متین دفتری تمرکز ایران تریبونال را بر کشتار جمعی دانست و گفت : بسیاری از این زندانیان سیاسی فقط برای اینکه ایدئولوژی مغایر رژیم داشتند اعدام شدند و هدف این تریبونال این هست که ج.ا. پاسخگو باشد.
این حقوقدان ارشد، ساختار و گردش کار ایران تریبونال را شرح داد و افزود این حرکت نقطه اوج جنبشی است که از خانواده های کشته شدگان شروع شده است.
متین دفتری موارد متعدد نقض حقوق بشر که در جریان دادگاه ایران تریبونال مورد توجه و بررسی قرار گرفت را برشمرد و به گستردگی بازداشت های خودسرانه، شکنجه ، دادرسی های ناعادلانه، اعدام ها، احکام سنگین و زندان های طولانی، اعدام کودکان، تحویل ندادن اجساد قربانیان، جلوگیری از برگزاری مراسم برای قربانیان و... اشاره کرد.
وی در پایان خطاب به گزارشگران ویژه ی حقوق بشر سازمان ملل توجه جدی به نقض حقوق بشر در ایران را خواستار شد و تحریم های سیاسی مقامات دخیل در نقض سیستماتیک حقوق بشر در ایران مورد تاکید قرار داد.

مرسده محسنی :
مهر اعدام از بدو تولد جمهوری اسلامی بر پیشانی حاکمیت نقش بسته
سخنران پایانی نشست مرسده محسنی فعال حقوق بشر ساکن آلمان بود که موضوع " اعدام های فرا قانونی " را مورد توجه قرار داد و گستردگی اعدام های فراقانونی در جمهوری اسلامی را بسیار زیاد دانست و گفت : "برای ارایه ی یک سخنرانی تنها به نمونه هایی از مقطع زمانی مشخص می توان اشاره کرد که امروز تصمیم دارم در مورد جنایات سال های ۵۷ تا ۶۰ که شاید دوستان جوان ما کمتر درباره ی آن شنیده اند توضیحات مختصری ارایه دهم".
وی که خود از خانواده ی جانباختگان قتل عام های ۱٣۶۷ است گفت: مُهر اعدام از بدو تولد جمهوری اسلامی بر پیشانی این حاکمیت نقش بسته و این جنایت ها تنها دو روز پس از پیروزی انقلاب با اعدام سران رژیم پهلوی آغاز شد. اعدام های سران رژیم گذشته بدون محاکمه یا در محاکمه های چند دقیقه ای بدون وکیل انجام شدند.
مرسده محسنی این اعدام های بدون محاکمه را آغاز دوران شومی دانست که ۳۴ سال است ایران را در صدر آمار اعدام در جهان قرار داده است.
این همراه مادران خاوران گفت: کشتار و اعدام در کردستان در اولین سال استقرار جمهوری اسلامی آغاز شد. در این دوره پس از آنکه مذاکرات مربوط به کردستان با شکست روبرو شد، خشونت این منطقه را فراگرفت، خشونتی که به تدریج دامن غیر نظامیان را هم گرفت و سپس به اعدام ها پیوند خورد.
وی در ادامه ی گزارش خود با برشمردن مواردی متعدد مستند از اعدام های غیر قانونی در کردستان به استمرار این جنایت ها در گنبد پرداخت و گفت : " آقای خلخالی، در روزنامه ی صبح آزادگان ۲۸/ ۶ / ۱۳۶۳ گفت: من با قاطعیت در گنبد وارد شدم و یکی از کارهای برجسته و انقلابی ام در گنبد. ۹۴ نفر منجمله توماج، مختوم، واحدی و جرجانی را بنده اعدام کردم. ۹۴ نفر را اعدام کردم نه یک نفر را."
مرسده محسنی در بخش دیگری از سخنان خود به اعدام های دهه شصت پرداخت و گفت :"بر طبق آمار عفو بین الملل از روز سی و یک خرداد تا اوخر آذر شصت، حدود ۲۴۴۴ نفر در ایران اعدام شدند که این مطلقا رقم واقعی نمی باشد".
این کوشنده ی حقوق بشر در پایان گفت : "آنچه گفته شد، نه برگی از کتاب پوسیده ی قرون گذشته تاریخ، که فجایعی در صبح امروز وطن است. صبحی که حتی نیم قرن هم از آن نگذشته و جانیان و قاتلان در رژیم عامل این جنایات همچنان کاندیدای ریاست جمهوری شده و بازجویان ان دوران، بر مسند وکالت در مجلس تکیه می کنند."