شیرین عبادی: سرکوب در ایران را فراموش نکنید
سیمون پُتیت- لوتام سوئیس

شادی سابجی

• اگر یک توافق بر روی پرونده ی اتمی ایران حاصل شود، ما بعد از آن خواهیم دید که آیا این لبخندها صادقانه بوده است. من می ترسم که شرایط آزادی ها باز هم در ایران بدتر شود. نه فقط دولت ایران با یک انزجار عمومی بزرگ مواجه می شود بلکه افزون بر آن بین میانه روها و تندروها تقسیم خواهد شد ...

اخبار روز: www.akhbar-rooz.com
دوشنبه  ۱۰ فروردين ۱٣۹۴ -  ٣۰ مارس ۲۰۱۵

وکیل ایرانی شیرین عبادی برنده ی جایزه ی نوبل ۲۰۰٣، به توافق در پرونده ی اتمی تهران امیدوار است. اما تردید دارد که وضعیت فاجعه بار حقوق بشر در ایران به فراموشی سپرده شود.
او بخشی از دایره ی بسیار محدود زنانی است که برنده ی جایزه ی نوبل هستند. وکیل ایرانی شیرین عبادی جایزه نوبل را در سال ۲۰۰٣ به دست آورده است. نوعی جاودانگی است. قبل از این جایزه، او خاطرات زندگی اش را نوشته است. او اعلام کرده که دومین جلد این خاطرات را "از جمله به زبان فرانسه"، آماده کرده است و تا آخر سال منتشر می شود. در طول این مدت، او به استفاده از شهرتش در خدمت هدف آزادی در ایران ادامه داده است. او از سال ۲۰۰۹ در لندن به تبعید آمده است. او روز چهارشنبه در دیداری در رابطه با حقوق اقلیت ها در جمهوری اسلامی در مقر صلح در ژنو شرکت کرد.


لوتام: آیا فکر میکنید که توافق بر روی موضع اتمی ایران در انتهای مارس انجام شود؟

شیرین عبادی: من صادقانه به آن امیدوارم. تحریم های بین المللی یک اشتباه خیلی بزرگ در حق مردم ایران بود و ما نمی توانیم امیدوار باشیم که این تحریم ها رفع شوند. هم اکنون هم خیلی مطمئن نیستم که توافقی انجام شود. افراد زیادی که نزدیک به حکومت هستند از تحریم ها نفع می برند. همین طور بازاری موازی با این تحریم ها وجود دارد مثلا ماشین های لوکس. تهران یکی از پایتخت هایی است که در آن ما ماشین های لوکس زیادی داریم.


لوتام: برخی از اطلاعات خبر از بیماری رهبر ایران علی خامنه ایی می دهد. آیا ما در آستانه ی تغییرات بزرگی در ایران هستیم؟

شیرین عبادی: مقامات ایرانی این اطلاعات را تکذیب کرده اند. در حال حاضر، من تنها شاهد وخیم تر شدن وضعیت حقوق بشر در ایران هستم. براساس نظر گزارشگر ویژه ی سازمان ملل درباره ی ایران تا به حال هرگز از ده سال گذشته به این سو این همه اعدام نداشته ایم. اگر یک توافق در پرونده ی اتمی تدوین شود، امیدوارم که آمریکایی ها و اروپایی ها عجله نکنند تا بخواهند فقط از ایران سهم های بازارهایشان را بگیرند و حقوق بشر را فراموش کنند. باید غربی ها همچنین به طور جدی درباره ی حقوق بشر هم با ایران مذاکره کنند همان طور که راجع به انرژی اتمی این کار را کردند.


لوتام: آیا واقعا به این اعتقاد دارید؟

شیرین عبادی: چرا که نه؟ آمریکایی ها و اروپایی ها تکرار می کنند که موضوعات حقوق بشر هم مهم هستند. خب باید این کار را ثابت کنند.


لوتام: ایران دو چهره دارد، یکی خندان همچون وزیر امور خارجه محمد جواد ظریف که در لوزان مذاکره می کند و چهره ی دیگر که به شدت نگران کننده است، رهبر ارشد ایران علی خامنه ایی است. به کدام یک باید افتخار کرد؟

شیرین عبادی: اگر یک توافق بر روی پرونده ی اتمی ایران حاصل شود، ما بعد از آن خواهیم دید که آیا این لبخندها صادقانه بوده است. من می ترسم که شرایط آزادی ها باز هم در ایران بدتر شود. نه فقط دولت ایران با یک انزجار عمومی بزرگ مواجه می شود بلکه افزون بر آن بین میانه روها و تندروها تقسیم خواهد شد. برای همین است که پیش گویی سخت است، این که آیا تهران به توافقی با قدرت های بزرگ دست خواهد یافت.


لوتام: شما مجبور شدید ایران را ترک کنید تقریبا شش سال پیش. آیا شما هنوز هم چشم انداز شفافی از آن چه در خطر است دارید؟

شیرین عبادی: من به طور مداوم با کشورم در تماس هستم و روی این حساب می کنم که یک روزی باز گردم. من رئیس مرکز مدافعان حقوق بشر هستم که در تهران تاسیس شده است. نهادی که شامل وکلای مشهور است و از وب لاگ نویس ها، روزنامه نگاری چون اکبر گنجی و یا خانواده ی ایرانی کانادایی زهرا کاظمی حمایت کرده است. تعداد زیادی از همکاران من اکنون پشت میله های زندان هستند همچون عبدالفتاح سلطانی که به سیزده سال زندان محکوم شده است و یا محمد سیف زاده که محکوم به شش سال حبس شده است. با پول جایزه من یک آپارتمانی خریدم تا این مرکز محلی داشته یاشد. با بقیه ی پول جایزه هم یک بودجه ی مالی تهیه شد تا خانواده های قربانیان سرکوب شده از آن استفاده کنند. اما مسئولان ایرانی همه ی دارایی من را تصرف کردند و آن را در مزایده فروختند. شوهرم و خواهرم دستگیر شدند و در مقابل ضمانت آزاد شدند. هدف این بود که مرا ساکت کنند. اگر من سکوت می کردم آن ها همه چیز را به من باز می گردانند. من البته این کار را نکردم و من باز هم تهدیدهای بیشتری را دریافت کردم.


لوتام: در نهایت این که این جایزه ی نوبل بیشتر برای شما مزاحمت هایی ایجاد کرد تا مزایا؟

شیرین عبادی: این هیچ ربطی ندارد. مشکل ماهیت دیکتاتوری رژیم است. با این حال ایران خودش کنوانسیون های جهانی حقوق بشر را برگزیده است. اما باز هم به قانون های تبعیض آمیز بر علیه زنان و اقلیت های قومی و اقلیت های مذهبی ادامه میدهد. من رقیب سیاسی شخصی نیستم. من از خودم خشنودم که از آزادی ها دفاع می کنم و هر آن چه را می گویم مستند است.


* کلیه ی حقوق ترجمه متعلق به مترجم است و هر گونه کپی برداری از آن بدون ذکر مترجم ممنوع است.

                    سازمان ملل متّحد برای ادامه‍ی نظارت بر حقوق بشر در ایران رأی می‌دهد

اخبار روز: www.akhbar-rooz.com
يکشنبه  ۹ فروردين ۱٣۹۴ -  ۲۹ مارس ۲۰۱۵

ژنو ۰۷ فروردین ۱٣۹۴ (۲۷ مارس ۲۰۱۵) — امروز شورای حقوق بشر سازمان ملل متّحد، با ردّ قاطعِ ادعای ایران که وضعیّت حقوق بشر در آن کشور بهبود یافته است، مأموریّت گزارشگر ویژه‍ی خود در مورد حقوق بشر در ایران را تمدید کرد.

دیان علائی نماینده‍ی جامعه‍ی جهانی بهائی در سازمان ملل متّحد در ژنو گفت "رأی شورا برای تمدید مأموریّت احمد شهید، هشدار محکمی است به ایران که جهان صرفاً وعده‌های آنها در باره‍ی حقوق بشر را نمی‌پذیرد بلکه منتظر اقداماتی عملی است."
۲۰ رأی موافق در برابر ۱۱ رأی مخالف و با ۱۶رأی ممتنع، پس از آن به دست آمد که دکتر شهید و دبیر کلّ سازمان ملل بان کی‌مون، به شورا گفتند که در بین دیگر موارد نقض حقوق بشر، ایران هم‌چنان به تبعیضات خود علیه اقلّیّت‌های قومی و مذهبی از جمله بهائیان ادامه می‌دهد و در عین حال به سرکوب زنان، منکوب کردن آزادی بیان، و اعدام مردم بدون محاکمه‍ی عادلانه می‌پردازد.
خانم علائی گفت تضادّ فاحش بین آنچه ایران می‌گوید و آنچه عمل می‌کند به دفعات زیاد در حین بیست و هشتمین شورا و به عنوان مثال در نشست بررسی ادواری جهانی در ۱۹ مارس بر ملا شد زمانی که کاظم غریب‌آبادی، معاون امور بین‌المللی ستاد حقوق بشر در ایران ادعا کرد که "تمام شهروندان" از حقوق بشر در ایران برخوردارند.
خانم علائی گفت "تاکید ایران بر اینکه تمام شهروندانش از حمایت قانونی و طیف کامل حقوق سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی برخوردارند صراحتاً با رفتارش نسبت به جامعه‍ی بهائی، بزرگترین اقلیت مذهبی در آن کشور که هم‌چنان با تضییقات گسترده رو به روست، در تضادّ است."
"در حدود ۱۰۰ نفر بهائی بدون دلیل صرفاً به خاطر اعتقادات مذهبی‌شان در زندان بسر می‌برند، هزاران نفر دیگر از تحصیلات عالی محرومند، و جامعه‍ی بهائی به طور کلّی با تبعیضات شغلی رو به رو است و از تجمّع آزادانه برای عبادت و فعّالیّت‌های جامعه‌ محروم است.
"رفتار با بهائیان ایرانی فشارسنج دقیقی است از آنچه به طور کلّی در ایران صورت می‌گیرد، که طبق گفته‍ی دکتر شهید و آقای بان، نشانه‌ای از نقض مستمر طیف وسیعی از حقوق بشر در کشور است.
"اگر ایران صادقانه مایل است که به قول‌های خود جامه‍ی عمل بپوشاند، به سادگی می‌تواند به بهائیان اجازه دهد که وارد دانشگاه شوند، قدمی که به آسانی قابل انجام است و دکتر شهید می‌تواند در سال آینده آن را به عنوان نشانه‌ای از بهبود به شورا ارائه دهد."

Link:

                        http://www.akhbar-rooz.com/news.jsp?essayId=66117

ماموریت احمد شهید تمدید شد 

• شورای حقوق بشر سازمان ملل با ۲۰ رای موافق، ۱۱ رای مخالف و ۱۶ رای ممتنع ماموریت احمد شهید را به عنوان گزارشگر ویژه حقوق بشر ایران به مدت یک سال دیگر تمدید کرد ...

اخبار روز: www.akhbar-rooz.com 
آدينه  ۷ فروردين ۱٣۹۴ -  ۲۷ مارس ۲۰۱۵

شورای حقوق بشر سازمان ملل ماموریت احمد شهید را به عنوان گزارشگر ویژه حقوق بشر ایران به مدت یک سال دیگر تمدید کرد.

به گزارش بی بی سی امروز، جمعه ۷ فروردین/۲۷ مارس، این شورا در ژنو سوئیس با ۲۰ رای موافق، ۱۱ رای مخالف و ۱۶ رای ممتنع تصمیم به تمدید ماموریت احمد شهید گرفت.
احمد شهید، که سابقه وزارت خارجه مالدیو را نیز دارد، از سال ۲۰۱۱ به عنوان گزارشگر ویژه حقوق بشر در امور ایران انتخاب شده است. او در چهار سالی که در این سمت بوده، به رغم درخواست‌های مکرر نتوانسته است برای تهیه گزارش خود به ایران سفر کند.
او به طور مستمر درباره مواردی از نقض حقوق بشر در ایران اطلاع‌رسانی می‌کند و به سازمان ملل در این زمینه گزارش می‌دهد.
احمد شهید در سخنرانی اخیر خود در شورای حقوق بشر سازمان ملل گفت: "متاسفانه مقام‌های ایران همچنان فعالان جامعه مدنی را که از حکومت انتقاد می‌کنند مورد آزار، بازداشت و پیگرد قرار می‌دهند."
او گفت که وضعیت حقوق بشر در دوره ریاست جمهوری حسن روحانی بدتر شده است.
احمد شهید چهارمین گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران است. پیش از او موریس کاپیتورن، رینالدو گالیندوپل و آندریاس آگوییلار این مسئولیت را به عهده داشته‌اند.
هر چهار گزارشگر ویژه حقوق بشر از عدم همکاری مقام‌های ایرانی در تهیه گزارششان انتقاد کرده‌اند.

Link:
http://www.akhbar-rooz.com/article.jsp?essayId=66100

مراقبت اطلاعاتی گسترده؛ شورای حقوق بشر گام مهمی برای محافظت از حق حريم خصوصی برداشت، فدراسيون بين المللی جامعه های حقوق بشر

شورای حقوق بشر سازمان ملل با تصويب قطعنامه ای مهم راه کار تازه ای برای توجه به مشکلات زياد، چند وجهی و فرامليتی و نقض حقوق بشر ناشی از مراقبت اطلاعاتی گسترده در زمينه ارتباطات و تخلف های ديگر در زمينه حق حريم خصوصی ايجاد کرد.


عبدالکريم لاهيجی، رييس فدراسيون بين المللی جامعه های حقوق بشر، گفت: «در دنيايی که فناوری های ارتباطات و مراقبت اطلاعات با شتاب بسيار زيادی گسترش يافته اند، استفاده از آنها تهديد شديدی برای آزادی های اساسی و حق حريم خصوصی افراد به شمار می آيد. بيشتر شهروندان جهان، دانسته يا ندانسته، در معرض نقض حريم خصوصی قرار گرفته اند. علاوه بر اين، تلاش برای محدود کردن فعاليت فعالان و مدافعان حقوق بشر به طور مستقيم آنها را هدف قرار گرفته است.»
گزارشگر تازه سازمان ملل برای حق حريم خصوصی صدای قربانيان خواهد بود و، همچنان که فدراسيون بين المللی جامعه های حقوق بشر پيشتر نشان داده است، می تواند در زمينه های زير در باره نقض حقوق و تعدی به حق حريم خصوصی اقدام کند:
• استفاده از مراقبت اطلاعاتی گسترده، کنترل ارتباطات، و جمع آوری و استفاده از اطلاعات شخصی در مقياس گسترده به دست سازمان های دولتی مشابه آن چه در برنامه پريزم سازمان امنيت ملی آمريکا و اداره دادگستری کلمبيا انجام شده است؛
• استفاده از روش ها و فناوری های مراقبت اطلاعاتی عليه فعالان سنديکايی، مدافعان حقوق بشر و روزنامه نگاران و تعهدات مربوطه کشورها برای قانونمند سازی استفاده از آنها و پاسخ گويی در باره تعدی ها، به ويژه در برزيل، پرو و کلمبيا؛ و
• صادرات فناوری های مراقبت اطلاعاتی به کشورهای ناقض جدی حقوق بشر، همچنان که شرکت های فرانسوی در مورد رژيم قذافی در ليبی و رژيم اسد در سوريه انجام داده اند (نگاه کنيد به گزارش فدراسيون در باره فناوری های مراقبت «ساخت اروپا»: قانونگزاری برای جلوگيری از نقض حقوق بشر ضروری است، و شکايت عليه آمِسيس و کوسموس).
فدراسيون بين المللی جامعه های حقوق بشر پيشتر از شورای حقوق بشر خواسته بود تا در نشست عمومی بيست و هشتم خود (۲۷ـ۲ مارس ۲۰۱۵) به منظور توجه به تمام موارد نقض حقوق و تعدی به حق حريم خصوصی از جمله از طريق نظارت، ديدار از کشورها، ارتباطات فردی و گزارش عمومی، اين اقدام را در پيش بگيرد و توصيه هايی در اين زمينه بدهد.

در پی تصويب اين قطعنامه، رييس شورای حقوق بشر کارشناسی مستقل ـ و بدون حقوق و دارای همکارانی از ميان کارکنان سازمان ملل ـ را به عنوان گزارشگر ويژه در نشست عمومی بعدی (۱۵ ژوئن ـ ۳ ژوئيه ۲۰۱۵) منصوب خواهد کرد. اين کارشناس می تواند کار خود را فوری از جمله از طريق دريافت و رسيدگی به شکايت های فردی («مکاتبات») و صدور بيانيه های عمومی مثل بيانيه مطبوعاتی، آغاز کند.

Link:
http://news.gooya.com/politics/archives/2015/03/194930.php

اوباما، کاکاسیاه
وقتی مسوول ستاد حقوق بشر قوه‌ی قضاییه یک آفریقایی-آمریکایی را کاکاسیاه بنامد دیگر توهین نژادی در یک کشور بی‌معنی می‌شود. محمد جواد لاریجانی می‌گوید: «زمانی که اوباما بر سر کار آمد از تعامل و گفتگو با ایران سخن گفت چه شده که امروز این "کاکا سیاه" حرف از تغییر نظام ایران می‌زند؟» (آفتاب ۵ بهمن ۱۳۸۸) این سخن را هر مقام مسوول دیگری گفته بود تا این حد کمیک به نظر نمی‌آمد. همین مقام مسوول حقوق بشری در جمهوری اسلامی بیشترین توهین‌ها را به حقوق بشر روا داشته است.

Link:
https://khodnevis.org/article/64153#.VQtwr2bm3x4

مراسم اهدای دومین دور جایزه حقوق بشری رها

در مراسمی رسمی به میزبانی سازمان غیر دولتی "سودویند"، در مقر سازمان ملل متحد در شهر ژنو، جایزه چهار برگزیده دومین دوره "جایزه حقوق بشرى ر‌ها" به نمایندگان کیوان صمیمی، فاران حسامی، حکیمه شکری و برادران کردپور اهدا شد.

علی فتوتی ـ رادیو زمانه ـ هم‌زمان با بیست و هشتمین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل، سه‌شنبه ۱۷ مارس/۲۶ اسفند ماه، در مراسمی رسمی به میزبانی «سازمان غیر دولتی سودویند»، در مقر سازمان ملل متحد در شهر ژنو، جایزه چهار برگزیده دومین دوره «جایزه حقوق بشرى ر‌ها» به نمایندگان کیوان صمیمی، فاران حسامی، حکیمه شکری و برادران کردپور اهدا شد.

شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل و وکیل حقوق بشر٬ کارولینا یانورفسکی وکیل حقوق بشر و عضو هیئت مدیر انجمن سودویند و آرون رودس از بنیانگذاران و محقق اصلى پروژه حقوق آزادى و مدیر اجرایى سابق فدراسیون بین‌المللى هلسینکى اعضای هیئت داوران جایزه رها هستند.
در این مراسم ابتدا حسن نایب‌هاشم، فعال حقوق بشر و آرون رودرس از اعضای هیئت داوران، سخن گفتند و سپس پیام ویدئویی شیرین عبادی برای حاضران پخش و در ادامه مراسم نیز مراسم اهدای جوایز برگزار شد. از آنجا که تمامی برندگان این دوره جایزه به دلیل محکومیت‌ها و محدودیت‌های قضائی امکان خروج از ایران را نداشتند، نمایندگان آنان جایزه را دریافت کردند.
اولین سخنران این برنامه «آرن رودس» بود که به نمایندگی از هیئت داوران جایزه رها از معیارهای انتخاب افراد برای دریافت این جایزه سخن گفت.
به گفته رودس اشخاصی که جایزه رها به آنها اهدا می‌شود، زندگی خود را وقف پیش‌برد حقوق بشر در ایران کرده‌اند.
او همچنین با برشمردن جایگاه مهم مدافعین حقوق بشر در ایران به این‌که فعالیت در راستای حقوق بشر در ایران تا چه اندازه مشکل است اشاره کرد. او از کار سخت خبرنگاران مستقل در ایران سخن گفت و ایران را بر اساس آمارها در بالای لیست کشورهایی دانست که بیشترین تعداد روزنامه نگاران زندانی را در خود جای داده است. رودس همچنین از صدور حکم اعدام برای یک خبرنگار مستقل به دلیل نوشتن در فیسبوک به عنوان یکی از نشانه‌های آشکار نقض آزادی بیان در ایران نام برد.
رودس در این نشست وجود بیش از صد بهایی در زندان را نشانه دیگری از نقض قوانین آزادی عقیده و اندیشه دانست. او در پایان ابراز امیدواری کرد که از طریق اهدای این جایزه از افرادی که اکنون در زندان هستند تقدیر کوچکی بشود.
پس از صحبت‌های او، پیام ویدئویی شیرین عبادی پخش شد. عبادی در این پیام ابتدا به برندگان تبریک گفت و اظهار امیدواری کرد مشکلاتی که این برندگان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند کمتر شود.
کیوان صمیمی نخستین برنده معرفی شده از سوی سودویند بود که مهران براتی به نمایندگی از او سخن گفت و جایزه را دریافت کرد.
او پس از تشکر از بنیاد سودویند به برشمردن گوشه‌ای از خصوصیات کیوان صمیمی پرداخت و او را یک زندانی عقیدتی و در عین حال سکولار دانست.
به گفته براتی، کیوان صمیمی روشنفکری است با اعتقادات دینی. او با اشاره به تاریخچه زندگی و بازداشت کیوان صمیمی گفت: «او را روز ۱۳ ژوئن ۲۰۰۹، تنها یک روز پس از انتخاب پر از ابهام و دوباره احمدی نژاد به سمت ریاست جمهوری ایران بدون هیچ دلیلی دستگیر می‌کنند و حتی به او می‌گویند که می‌خواهند برای جلوگیری از دستگیری‌اش او را تحت محافظت قرار دهند.» براتی نتیجه این «محافظت» را آن دانست که صمیمی تا کنون زندانی است و بارها شکنجه شده است.
در ادامه، براتی با برشمردن گوشه‌ای از زندگی کیوان صمیمی گفت: «او مبارزه با استبداد را سال‌ها پیش از انقلاب اسلامی در نظام پادشاهی آغاز کرده بود.» براتی از قول عادله صمیمی دختر کیوان گفت: «تا از پدر به یاد دارد از زمان رژیم گذشته تا کنون علیه ظلم و استبداد مبارزه کرده و تاوان این مبارزه را درحبس‌های طولانی و سلول‌های انفرادی پس داده است.»
براتی در ادامه به اعدام دو برادر کیوان در پیش و پس از انقلاب ایران اشاره کرد و گفت: «پیش از انقلاب فوریه ۱۹۷۹ کیوان مانند اکثر جوانان سیاسی آن زمان مواضع بسیار رادیکال داشت. در آن دوران او سه بار دستگیر شد.»
در ادامه نیز براتی ضمن برشمردن سابقه فرهنگی و مطبوعاتی کیوان صمیمی به بیان سابقه او به عنوان یک روزنامه‌نگارپرداخت و گفت: «هر چه هست کیوان صمیمی لااقل در ۳۵ سال گذشته امیدش به ساختن ایرانی دیگر است بر ویرانه‌های فرهنگی، اخلاقی و سیاسی که جمهوری اسلامی با خود آورده است.» در پایان براتی با مخاطب قرار دادن «سودویند»، اهدای جایزه حقوق بشر رها به صمیمی را انتخابی به‌حق دانست.

ژیلا مهدویان سخنران بعدی این مراسم بود که به نمایندگی از حکیمه شکری سخن گفت و متنی احساسی در معرفی حکیمه شکری و پیام «مادران پارک لاله ایران» را برای حاضران خواند. او در صحبت خود ضمن آرزوی آزادی هرچه سریعتر همه زندانیان سیاسی با اشاره به میزان محکومیت حکیمه شکری از او به عنوان فردی یاد کرد که «دست از آزاداندیشی و حقیقت‌طلبی برنمی‌دارد.»
همچنین «مادران پارک لاله ایران» ضمن تبریک انتخاب حکیمه شکری به عنوان یکی از برندگان جایزه رها و تشکر از «سودویند» در پیام خود به این مراسم خواستار توجه بیشتر فعالان و نهادهای مدافع حقوق بشر نسبت به وضعیت زندان قرچک ورامین شدند. «مادران پارک لاله» همچنین در ببانیه خود یاری همه فعالان حقوق بشر برای رسیدگی به وضع زندانیان سیاسی و توقف مجازات اعدام و آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی را خواستار شدند.
در این بیانیه آمده است: «مادران پارک لاله در ایران دادخواهانی هستند که همچنان پس از جنبش سبز تاکنون خواسته‌های بر حق خود را که همانا لغو مجازات اعدام و آزادی زندانیان سیاسی – عقیدتی و محاکمه عاملان و آمران کشتار فرزندان ملت بعد از انقلاب اسلامی است را پی می‌گیرند.»
عبدالله کردپور، برادر مسعود و خسرو کردپور از برندگان دور دوم جایزه رها دیگر سخنران این مراسم بود. او در این نشست ابتدا از هیئت داوران جایزه رها و نهاد «سودویند» به دلیل حمایت از برادرانش از طریق اهدای جایزه رها قدردانی کرد. در ادامه کردپور پس از بیان گوشه‌ای از زندگی برادرانش و فعالیت‌هایشان و سابقه بازداشت و برخورد حکومت با آنان، به دلایل شکل‌گیری «خبرگزاری موکریان» توسط برادرانش و نقش این نهاد خبری در گزارش و دیدبانی وضعیت حقوق بشر به ویژه در مناطق کردنشین پرداخت.
به گفته عبدالله کردپور این نهاد به غیر از فعالیت‌های خبری در مواردی نسبت به یاری رساندن به خانواده زندانیان سیاسی و عقیدتی محروم از وکیل و جمع‌آوری کمک‌های نقدی برای خانواده آنان نیز اقدام می‌کرده است که این امر به نوبه خود موجب حساسیت بیشتر نهادهای امنیتی نسبت به فعالیت‌های برادران کردپور شده بود.
عبدالله کردپور در پایان این نکته را به حاضرین یادآوری کرد که برادرش خسرو با گذشت نزدیک به دو سال از مدت بازداشتش، هنوز موفق به اخذ مرخصی از زندان نشده است.
فاران حسامی برنده دیگر جایزه رها بود که به نمایندگی از او گلوریا مُغَرِبی، در مراسم حاضر و برای حاضرین سخن گفت. او در سخنانش فاران حسامی را «شیرزنی» توصیف کرد که به خاطر اعتقادات دینی‌اش از سوی جمهوری اسلامی به زندان انداخته شده و اکنون حدود سه سال است که از دیدن فرزند خردسالش محروم است.
در ادامه پس از اینکه گوشه‌ای از زندگی فاران در کودکی و سابقه تحصیل او توسط مُغَرِبی برای حاضرین بیان شد، گوشه‌هایی از سابقه برخوردهای حکومت با او و همسرش کامران رحیمیان که او نیز به اتهام مشابهی هم‌اکنون در زندان به سر می‌برد نیز در جلسه مطرح گردید.
مُغَرِبی در این مراسم از فاران حسامی با عنوان «اسطوره عشق، استقامت و ایمان» نام برد و به نمایندگی از او از حاضرین و کسانی که او و خانواده‌اش را حمایت کرده‌اند تشکر کرده و گفت: «امیدوارم این همدردی و همبستگی جهانی که بدون در نظر گرفتن ملیت، نژاد، مذهب و زبان، صرفا به خاظر انسانیت و همنوع بودن ایجاد شده است باعث شود که در آینده چنین اتفاقاتی که یادآور دوران وحشت‌انگیز قرون وسطایی است و انسان را به یاد محاکمه گالیله و نوشیدن جام شوکران سقراط می‌اندازد دیگر پیش نیاید.»
در ادامه توسط «آرن رودس» به نمایندگی از هیئت داوران لوح‌های تقدیری به سخنرانان تقدیم شد.
در ادامه این مراسم احمد شهید، گزارشگر ویژه امور حقوق بشر ایران در محل نشست حاضر شد. او در ابتدا به برندگان جایزه رها تبریک گفت و از حضور در جمع فعالین حقوق بشر ایرانی ابراز خوشحالی کرد.
احمد شهید در ابتدای سخنانش گفت که دو سال پیش گروهی از ناظرین حقوق بشر به ایران سفر کردند و توانستند از تعدادی از زندان‌های ایران بازدید کنند و خانواده‌های تعدادی از زندانیان را ملاقات و با گروهی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی ایران و نمایندگان سازمان‌های غیردولتی دیدار داشتند. به گفته او آنها چند نکته را به صورت برجسته مورد توجه قرار دادند. از آن‌جمله شرایط بسیار سخت تحمیل شده بر خانواده‌های زندانیان سیاسی بود که متاسفانه تا کنون نیز به همان ترتیب ادامه دارد.
او گفت قوانین سخت‌گیرانه در کشور، زندان‌های طولانی مدت به طور انفرادی و عدم تطابق احکام صادره با اتهام وارده به زندانیان و رعایت نکردن بسیاری از حقوق زندانیان از جمله مواردی است که در تمام گزارش‌ها به آن‌ها اشاره شده است. به گفته شهید در سال گذشته ۹۲ مدافع حقوق بشر در زندان به سر بردند. دلایلی که او در سخنانش برای این بازداشت‌ها بر شمرد عبارت بود از همکاری با نهادهایی که مدافع حقوق بشر هستند و همین طور به گفته حکومت ایران گرو‌هایی که امنیت کشور را در خطر قرار دادند.
شهید درادامه به گروهی از زندانیانی اشاره کرد که تحت عنوان محارب همچنان در بازداشت به سر می‌برند. او با نام بردن از کانون مدافعان حقوق بشر، جلوگیری از فعالیت این چنین نهادهایی را که در دیدبانی حقوق بشر نقش مهمی را ایفا می‌کردند، تلاش حکومت برای توقف اطلاع رسانی به موقع موارد نقض حقوق بشر در ایران دانست.
احمد شهید جلوگیری از فعالیت رسانه‌های مستقل و احزاب آزاد و وارد کردن فشار روزافزون بر فعالان حقوق بشر در ایران را نشانه‌های تلاش حکومت برای سخت کردن هر چه بیشتر شرایط برای تلاشگران حقوق بشر ایرانی دانست.
او برای نمونه از پرونده افرادی چون محمدرضا پورشجری که اکنون به واسطه فعالیت‌های حقوق بشری دخترش در خارج از ایران بار دیگر مورد تهدید و بازداشت قرار گرفته و آتنا دائمی که به اتهام تماس برقرار کردن با گزارشگر ویزه در بازداشت به سر می‌برد یاد کرد.
احمد شهید در شرایط کنونی دفاع از حقوق زندانیان را برای وکلا بسیار کار سختی دانست و در خاتمه از مدافعان حقوق کار دگراندیشان نیز تجلیل کرد و در پایان گفت: «ما همه نگران آنچه در ایران اتفاق می افتد هستیم و ایران باید بداند که دنیا در حال حاضر نگاهش به سوی عملکرد دولت ایران است.»
در پایان این نشست گزارشگر ویژه به پرسش‌های مطرح شده از سوی حاضرین پاسخ گفت.
اهدای تندیس رها و مراسم جشن «سودویند» به افتخار برندگان
سه‌شنبه شب به میزبانی سازمان «سودویند» مراسم جشنی در شهر ژنو برگزار و تندیس رها به نماینگان برندگان دور دوم این جایزه حقوق بشری اهدا شد.

محمدجواد لاریجانی در ایسنا مطرح کرد

ابهام‌زدایی از برخی تصمیمات سیاسی اخیر 

» سرویس: معارف و حقوق - حقوقي و قضايي

کد خبر: 93122614988

سه‌شنبه ۲۶ اسفند ۱۳۹۳ - ۰۱:۲۴

آخرین مواضع دبیر ستاد حقوق بشر قوه قضاییه درباره تدوین منشور حقوق شهروندی از سوی دولت یازدهم، گزارش UPR ایران در سازمان ملل، عملکرد احمد شهید و شیوه گزارشگری وی، ارزیابی از شیوه اطلاع‌رسانی در دستگاه قضایی، مذاکرات هسته‌ای و چگونگی فعالیت ستاد حقوق بشر در مورد پرونده‌هایی با جنبه بین‌المللی نظیر سکینه محمدی، ریحانه جباری، امید کوکبی و ...مطرح شد.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران، محمدجواد لاریجانی در این گفت‌و‌گوی تفصیلی که با حضور در ایسنا انجام شد، با تشریح وظایف ستاد حقوق بشر مبنی بر اینکه «ستاد حقوق بشر قوه قضاییه مسئولیت‌های مختلفی دارد. اولین مسئولیتش که مورد تاکید مقام معظم رهبری بوده، این است که ما در مقابل تهاجماتی که به جمهوری اسلامی و تجربه مدنی‌مان می‌شود دفاع معقولی داشته باشیم. اگر اشکالی وجود دارد به آن پاسخ دهیم و اگر هم اشکالی است آن را قبول کنیم و اگر هم تهمتی باشد، مقابلش بایستیم. یکی دیگر از مسوولیت‌های‌مان در این ستاد تلاش برای تعمیق حقوق بشر بر اساس تفکر اسلامی است. ما حقوق بشر را بارومتر مدنیت می‌دانیم. حقوق بشری که در آن انسان‌ها مدعی کرامت خدادادی هستند، کرامتی که کسی آن را به عنوان صدقه به ما نداده لذا ما یک علاقه اثباتی نسبت به مسائل حقوق بشر داریم؛ بنابراین باید در کشور ما مردم با این حقوق آشنا شوند و متقاضی آن باشند؛ البته باید مکانیزم‌های پایش آن را نیز داشته باشیم.»، پاسخگوی دیگر سئوالات خبرنگاران حقوقی بود که مشروح آن را در زیر می‌خوانید:

* با توجه به توضیحات کاملی که جنابعالی درباره ستاد حقوق بشر قوه قضاییه ارائه کردید و اینکه یکی از وظایف تعریف شده برای ستاد حقوق بشر، دفاع و مواظبت از توازن حقوق بشر در داخل کشور است، آیا تاکنون مواردی بوده که پاسخگوی مشکلات مربوط به عدم توجه به رعایت حقوق بشر باشید؟

یکی از وظایف ستاد حقوق بشر، توجه به انحرافات یا خطاهایی است که در داخل صورت می‌گیرد، البته ما یک مکانیزم حقوق شهروندی داریم که در زمان آیت‌الله هاشمی شاهرودی تصویب شد. یک شبکه استانی هم داریم که به این مسایل توجه می‌کند.

پرونده جنجالی سکینه محمدی‌آشتیانی که مورد سوءاستفاده عظیم رسانه‌های غربی قرار گرفت یک نمونه است، البته وقتی سیستم قضایی با بی اعتنایی به این جوسازی ها کار خود را تمام کرد و معلوم شد چه میزان دروغ و جو سازی و شانتاژ شده دیگر راجع به نتیجه سخنی به میان نمی آید. واقعا جمهوری اسلامی و دستگاه قضایی مظلوم هستند.

ما به کسانی که در جریان فتنه سال 88 نقش عمده نداشتند، اما اتهاماتی متوجه آنهاست، کمک می‌کنیم تا در چارچوب قانون با آن‌ها با تسامح برخورد شود.

* با توجه به اینکه اخیرا رسانه‌ها از انتشار اخبار و تصاویر رییس دولت اصلاحات ممنوع شده‌اند، آیا این موضوع برای بررسی در ستاد حقوق بشر جایگاهی دارد؟

به دلیل این که این امر تصمیم حکومتی است و در شورای عالی امنیت ملی که قوای سه گانه حضور دارند، اتخاذ شده و مبنای قانونی خود را دارد، به مصلحت نمی‌دانم که در این مورد اظهارنظر بیشتری داشته باشم، البته ما امیدواریم شرایط اجتماعی و سیاسی کشورمان در چارچوب قانون به یک فضای بسیار صمیمی و دوستانه برای فعالیت و تعامل کسانی که در فتنه 88 آلوده شدند و سپس متوجه شدند و به تجربه مهم جمهوری اسلامی پایبند هستند بازگردد. شخصا روابط بسیار صمیمی با آقای خاتمی داشته و دارم. دوست قدیمی با هم هستیم ولی در مشی سیاسی اختلاف نظر بسیار سنگینی با وی دارم.

محمدجواد لاریجانی

فتنه 88 یک خطای بسیار بزرگی بود که اتفاق افتاد و افرادی که در این خطا وارد شدند شاید نمی دانستند این خطا چقدر خطرناک است و اگر این باب باز می‌شد از دموکراسی جوان ما چیزی باقی نمی ماند. قاطعانه به مشی دموکراتیک در زندگی قائل هستم و معتقدم هرچه دموکراسی دردسر داشته باشد بازهم می ارزد و علاقه‌ای که به دموکراسی دارم علاقه کاملا مبنایی و از موضع توجه به کارآمدی است.

فکر می‌کنم فضای سیاسی کشورمان هرچقدر قانون محور و با تحمل جلو برود، بدنه مدنی‌مان قوی‌تر می‌شود. ما یک تجربه مدنی داریم و این موضوع جا افتاده است که باید با رای و مشارکت مردم در فضای عقلانیت اسلامی کارها پیش برود و جا افتاده که رای مردم به تعبیر مقام معظم رهبری حق الناس است. حق‌الناس مثل بیت‌المال است و تجاوز به حق‌الناس می‌تواند مجازات بسیار سنگین داشته باشد. خیلی مهم است که یاد بگیریم چگونه با هم زندگی کنیم. به نظرم این بزرگترین تجربه‌ای است که ما باید بدست آوریم. اکنون در کشور گاهی عدم تسامح عجیبی در رفتارهای معمولی داریم مثلا یا صد درصد موافقیم یا می‌خواهیم دل و روده همدیگر را بیرون بریزیم. اصلا نمی‌توانیم همدیگر را تحمل کنیم و با همدیگر تعامل داشته باشیم. در واقع استبدادزدگی در رفتار فردی و اجتماعی ما وجود دارد. مثلا ما می گوییم که مدیر بلدوزری خوب است ولی ما مدیر مینیاتوریست هم می خواهیم. ما ایرانیان بیشتر مینیاتوریست بوده ایم تا بلدوزرچی.

اشکالی که من به روسای جمهور وارد می‌دانم این است که وقتی عزیزان ما رای می‌آورند یادشان می رود که این رای برای یک مسئولیت خوب و مهم اجرایی و در چارچوب قانون تعریف شده است. یک دفعه احساس می‌کنند که باید منجی کشور و بشریت باشند. ادبیات ما یکدفعه از یک مسئول اجرایی با برنامه به یک آدمی که بحث های فلسفی بزرگی می‌کند تبدیل می‌شود و گاهی هم این بحث‌های فلسفی به جایی می رود که فقط به ایران محدود نیست بلکه به کل بشریت می رسد.

یکی از اشکالاتی که همیشه به آقای احمدی نژاد می‌گرفتم، این بود که ایشان تصمیم غلط یا درست می گرفتند، ولی تصمیم را نمی‌ساختند. تصمیم گرفتن خیلی راحت است ولی تصمیم ساختن مهم است. ما باید با هم تصمیم بسازیم. ساختن فوت و فن دارد و باید بلد باشیم و تحمل کنیم. بدانیم که تصمیمی که ساخته می‌شود بهتر است. به نظرم یک نهضتی نیاز است تا ما این دستاورد بزرگ ملی را که بنای یک نظام مدنی-سیاسی جامع بر اساس عقلانیت اسلامی است نگهداری کنیم، البته غربی ها دوست ندارند دموکراسی پا بگیرد؛ زیرا آنها دیکتاتور می‌خواهند. منافع غرب با دیکتاتورهای سکولار تامین می‌شود.

اینکه گفته می‌شود اسلام دین کهنه‌ای است و قوانینش هم مندرس است، یک موضوع تحریک کننده‌ای است که غربی‌ها بیان می کنند تا ما اصلا به سمت دموکراسی نرویم، در حالی که اساس دین اسلام بر پایه بصیرت است.

خداوند در قرآن کریم خطاب به پیامبر می‌فرماید:" قُلْ هذِهِ سَبیلی‏ أَدْعُوا إِلَی اللَّهِ عَلی‏ بَصیرَةٍ أَنَا وَ مَنِ اتَّبَعَنی‏ وَ سُبْحانَ اللَّهِ وَ ما أَنَا مِنَ الْمُشْرِکینَ". بگو راه من اینست که من و پیروانم، همه مردم را با بصیرت کامل بسوی خدا دعوت می کنیم، خدای یکتا منزه است و من از مشرکان نیستم. بصیرت زیباترین و کارآمدترین کلید واژه در زندگی مدنی است. بصیرت و حق مداری ، تفقه در دین و ثقلین، اینها علامت و نشانه های راه هستند.


* تدوین منشور حقوق شهروندی از موضوعاتی است که دولت آقای روحانی آن را دنبال می‌کند، آیا در این رابطه از ستاد حقوق بشر درخواست همکاری برای تدوین این منشور شده و در مجموع نظر شما درباره این منشور چیست؟

در صحنه بین‌المللی به طور علنی از طرح این منشور و ابتکار آقای روحانی استقبال کردیم. خانم امین زاده که از همکاران ما در ستاد بودند، پس از مسئولیت جدیدشان در معاونت حقوقی ریاست جمهوری منشور را برای ما فرستادند و ما نظرات خود را اعلام کردیم. اکنون این منشور در حال رفت و برگشت برای اعمال نظر و بررسی است، البته به نظرم این منشور نیاز به مصوبه‌ای از سوی مجلس دارد. اگر این لایحه بار قضایی داشته باشد باید به عنوان یک لایحه قضایی باشد، در غیر این صورت باید از سوی دولت ارسال شود. به نظرم یکی از ابتکارات خوب آقای روحانی طرح ایده و تدوین منشور حقوق شهروندی است و ما از آن پشتیبانی می کنیم.

*بسیاری از انتقادات در خصوص حقوق بشر ایران به صدور احکام اعدام و انجام قصاص مربوط می‌شود پاسخ شما به این انتقادات و دفاع از شرع مقدس در این خصوص چگونه است؟

مساله قصاص در اسلام وجود دارد، ولی تاکید شارع بر عفو و صفح است. ما در جمهوری اسلامی مکانیزم وسیعی را در این زمینه درست کردیم؛ چرا که نظام قضایی مامور اجرای حکم نیست، بلکه مامور صدور حکم است. ما با این مبنی تعلل می‌ورزیم و با خانواده‌ها صحبت می‌کنیم و توانسته‌ایم برای 60 درصد پرونده‌های مربوط به قصاص رضایت اخذ کنیم.

محمدجواد لاریجانی

* شیوه اطلاع‌رسانی دستگاه قضایی درباره پرونده‌هایی که ممکن است ابعاد بین‌المللی بیابد را تایید می‌کنید و آیا در مواردی در این خصوص بی‌تجربگی و بی‌سلیقگی نشده است؟

سابقه بی‌سلیقگی وجود دارد و دشمن آن را چند برابر جلوه می دهد. مسلمان باید کیّس - یعنی باهوش و زرنگ - باشد و بهانه به دست دشمن ندهد.

* بارها از سوی شما مطرح شده که با تعیین گزارشگر مخالفتی ندارید، اما عملکرد احمد شهید همیشه مورد انتقاد شما و دیگر مسئولان کشورمان بوده است، گزارش‌های احمد شهید را دارای چه ایراداتی می‌دانید؟

در سازمان ملل چند نوع گزارشگری وجود دارد. یکی از این گزارشگری‌ها، گزارشگری‌های موضوعی است که در ایران 7 نفر آمدند. در آینده نزدیک گزارشگر مسئول حق تغذیه به ایران می‌آید. گزارشگران موضوعی قرار نیست از کشوری تمجید کنند، بلکه به کشورهای مختلف می‌روند و نقاط ضعف آنها را نشان می‌دهند.

مکانیزم دوم، تعیین گزارشگر رویه ویژه‌ای است که سوالاتی را مطرح می‌کنند و کمیته شورای حقوق بشر این سوالات را به ما منعکس کرده و ما کتبا به آنها پاسخ می‌دهیم. مکانیزم سوم، UPR است که همه کشورها باید پاسخگو باشند. گزارش UPR ایران از لحاظ شیوه و محتوا جزو بهترین گزارش‌ها بوده است. زمانی که کشورها دور هم نشستند، ایران رکورد حقوق بشر را توضیح داد و این اولین باری بود که کشور مدعی مثل آمریکا که با گردن کلفتی همه را متهم می کرد، مجبور بود بنشیند و بقیه راجع به آن صحبت کنند.

ما نه تنها با مکانیزم گزارشگری مخالف نیستیم، بلکه آن را قبول داریم، ولی تعیین گزارشگر ویژه کشوری باید قابل توجیه باشد. اولین اشکال ما نسبت تعیین گزارشگر ویژه کشوری این است که تعیین گزارشگر موجه نیست و کشورهای غربی دست به یکی کرده‌اند تا علیه کشور ما فشار سیاسی وارد کنند و از حقوق بشر برای مقاصد سیاسی استفاده ابزاری کنند.

اشکال دیگرمان نسبت به گزارش احمد شهید این است که گزارشگرها به طور کلی و گزارشگر ویژه یک چارچوب کاری مصوب دارند که باید در آن چارچوب کار کنند. به عنوان مثال گزارشگر نباید وارد تبلیغات علیه کشور موضوع‌اش شود ولی هنوز مرکب حکم احمد شهید هنوز خشک نشده بود که از یک تلویزیون به تلویزیون دیگر می رفت و علیه ما مصاحبه می کرد و تبدیل به یک هنرپیشه رسانه ای شده بود. ما در دنیا هم جاذبه و هم دافعه داریم و خیلی این مسایل برای ما مهم نبود، ولی کسی که مسئولیت گزارشگری ما را می گیرد باید برای مدتی دهانش را در چارچوب قانون ببندد.

یکی دیگر از اشکالات وارده به گزارش احمد شهید این است که در چارچوب سازمان ملل قواعدی برای غربال گزارش ها وجود دارد. گزارشگر نباید صرفا ادعا جمع کند، بلکه باید روش غربالگری داشته باشد و بگوید که روش کارم این است. حال آنکه ممکن است ما این روش را دوست نداشته باشیم، ولی باید در چارچوب بین‌المللی باشد. یکبار شمارش کردم و دریافتم که احمد شهید بالغ بر 1300 اتهام را متوجه ما کرده بود. حال ما باید چه می‌کردیم؛ تک تک جواب می‌دادیم؟ در این صورت 15 سال طول می‌کشید تا این اتهامات جواب داده شود. به او گفتیم 5 مورد را انتخاب کرده و به ما بگو تا بدانیم تکلیفمان چیست.

اشکال بعدی ما به احمد شهید رابطه وی با تروریسم است. او مسوول بین المللی است و همه کشورها مسوولیت بین المللی دارند که با تروریسم در هر شکلی مخالفت کنند. اگرچه کسانی که این حرف ها را زده اند خود خطرناک ترین تروریست های دنیا را تولید کرده‌اند. داعش، طالبان و القاعده محصول سیاست های غرب است و خودشان آنها را درست کرده اند. تروریست هایی که غرب درست می‌کند خیلی وحشتناک ترند.

احمد شهید با تروریست ها همکاری وسیعی دارد و به طور رسمی با آنها ارتباط دارد. وی این افراد را به عنوان مدافعان حقوق بشر مطرح می کند. به عنوان مثال منافقین حدود 17 هزار نفر را ترور کردند و ما با اسناد و اسامی به او گزارش دادیم. وی توجهی به این موضوع نکرد و کسانی را که دستشان به خون این افراد آغشته شده را به عنوان مدافعان حقوق بشر معرفی کرد. به عنوان مثال فردی که حداقل 4 نفر اعم از معلم، نانوا، عابر پیاده و کودک را ترور کرده و به اعدام محکوم شده است را به عنوان یک فرد فرهنگی معرفی می کند.

دعوای ما با احمد شهید، شخصی نیست، ما این موضوعات را در صحنه بین المللی توضیح می دهیم. ایشان به خودش حق می دهد که تا دین اسلام را ارزیابی کند. بنا نیست که مرجع تقلید باشد و فتوا صادر کند. به عنوان مثال احمد شهید می گوید که ناسزا به پیامبران مهم نیست و مجازات ندارد. اینکه فحش و ناسزا به پیامبر مهم است یا خیر را این فرد نباید بگوید. وی باید بگوید که مجازات توهین به انبیا با کدام تعهدات بین‌المللی ما مغایر است.

محمدجواد لاریجانی

مسئولان ما در سطوح مختلف اعم از قضایی و دیپلماتیک و ... با احمد شهید ملاقات داشته اند. وی می گوید که می خواهد به ایران بیاید، ما با آمدنش به ایران مشکلی نداریم. هر سوالی هم که داشته باشد پاسخ می دهیم. سوال من این است که شما ایران می آیید چه کار می کنید؟ می‌گوید من اتهامات کشور شما را بررسی می کنم. 1300 اتهام! به او می گوییم که برای هر اتهام چه قدر زمان نیاز دارید؟ مثلا سه ساعت که اگر در 1300 ضرب شود، چند روز می خواهی ایران باشی. مشخص است که این موضوع نمایش است. ما می گوییم دو موضوع انتخاب کن که شما چه کار می خواهید انجام دهید زیرا طبق منطق سازمان ملل گزارشگر که جایی می رود می گوید که من این کارها را می خواهم انجام دهم که ما با آن مشکلی نداریم. همکاری ما با احمد شهید بیش از حد لیاقتش است.

این اشکالات سبب می‌شود که آمدنش به ایران یک نمایش تجاری باشد. ناگفته نماند که یک سال دیگر از زمان گزارشگری احمد شهید درباره ایران باقی مانده است.


* در این خصوص موضع سازمان ملل درباره ایرادات ایران نسبت به گزارش احمد شهید چیست و آیا درخواستی برای تعویض گزارشگر در این زمینه ارایه داده‌اید؟

ما برای خانم ناوی پیلای کمیسیونر عالی سابق حقوق بشر سازمان ملل این اشکالات را نوشتیم و در یک جلسه‌ای بسیار صریح با او صحبت کردیم. وی شجاعانه گفت که من فکر می‌کنم اشکالات ایران درباره گزارش احمد شهید جدی است و حتی گفت من او را برای این کار انتخاب نکردم. همکاران ما در جلسه‌ای در ژنو با او 5 ساعت صحبت کردند. ما سیستم دربسته نداریم و نگران نیستیم از اینکه اتهامی در مورد ما بررسی شود.

درباره تعویض گزارشگر ویژه باید بگویم که نباید اساسا چنین گزارشگری برای کشور ما بگذارند؛ زیرا ما نهایت همکاری را داریم و راجع به هر موضوعی می‌تواند گزارشگر موضوعی به کشورمان بیاید.

*گزارش UPR ایران در آبان ماه سال جاری به سازمان ملل ارایه شد، دفاع شما به عنوان دبیر ستاد حقوق بشر از این گزارش چیست؟

آبان ماه امسال گزارش جامع UPR ایران را ارایه دادیم، البته قبل از آن گزارش کتبی ارایه کردیم. این گزارش حدود 25 صفحه بود و بیش از 100 صفحه ضمایم داشت. این گزارش شامل اقدامات و نظرات ما در مورد توصیه‌های سایر کشورها بود. دبیرخانه مربوطه در شورای حقوق بشر گزارش ایران را از لحاظ ساختاری بهترین گزارش UPR دانست و ما در جلسه UPR بالغ بر سه ساعت راجع به این گزارش صحبت کردیم. همه کشورها راجع ما صحبت کردند و ما هم پاسخ آنهایی را که انتقاداتی داشتند، دادیم. به اتفاق آرا گزارش ما در قسمت اول تصویب شد و کشورهای مختلف به ما پیشنهاداتی ارائه دادند که این پیشنهادات را دسته‌بندی کرده و طبق آیین نامه باید نظرات‌مان را با این پیشنهادات ارائه دهیم.


* به عنوان تحلیلگر مسایل سیاست خارجی آینده مذاکرات هسته ای را چگونه تحلیل می‌کنید؟

اینکه «حق مسلم ما انرژی هسته ای است» درست است و من یکی از طرفداران سرسخت توسعه اتمی هستم، البته حق مسلم دیگر حق انتخاب مبنای سبک زندگی است که نباید بگذاریم که این حق از بشریت گرفته شود. البته توفیق دولت ما توفیق ملی است و ان شاالله موفق می شوند؛ چرا که دیپلمات های ورزیده ای داریم که این کار را پیش می برند و من سال‌ها با آنها کار کرده‌ام.

اکنون زمان خوبی برای پیش‌بینی نتیجه مذاکرات نیست؛ زیرا ممکن است من سلیقه دیگری در نحوه پیشبرد این مذاکرات داشته باشم و سلیقه در این زمینه خیلی مهم نیست. اکنون ما باید آقای روحانی را کمک کنیم. مذاکرات هسته ای مذاکرات سختی است و غربی ها خیلی بد عمل می کنند و ایران با خویشتنداری و متانت پیش می رود. اگر غربی ها این فرصت را از دست بدهند، ضرر عمده را آنها کرده‌اند. اگر غربی ها فکر می‌کنند که ما می‌خواهیم توانمندی هسته‌ای را رها کنیم اشتباه کرده اند. من طرفدار سرمایه گذاری وسیعی در دانش و تکنولوژی هسته‌ای هستم و فکر می‌کنم این بخش در ایران خیلی مظلوم است و مدیریت این بخش از دانش در کشورمان باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد. ما باید در مقابل تحمیل غرب برای اینکه قدمان کوتوله باشد محکم بایستیم. فکر می کنم آقای روحانی هم در این امور با من هم عقیده هستند.

ان شاءلله تیم مذاکره کننده‌مان موفق باشند، البته معتقدم که اگر موفق شویم که می شویم باید متدهای کارمان را ارزیابی کنیم؛ زیرا کارآمدی مهم است. اکنون به صلاح نمی‌دانم که راجع به نتیجه مذاکرات اظهارنظری کنم چرا که ممکن است طرف مقابل سوء استفاده کند.

اگر تیم ما در این مذاکرات موفق هم نشود، جمهوری اسلامی زمین نمی‌خورد و من قویا به نیروهای داخلی مان اعتقاد دارم و معتقدم موضوعی که مقام معظم رهبری به نام "اقتصاد مقاومتی" مطرح کرده‌اند هنوز در کشور باز نشده است. اقتصاد مقاومتی یک تز باسابقه است و ما می‌توانیم یک تجربه بسیار جالبی در پیشرفت اقتصادی در کشور داشته باشیم.

طرفدار مذاکره هستم و مذاکره با آمریکا تابو نیست، ولی مذاکره برای ما وسیله است. من آمریکا را کشور جالبی برای بسط روابط نمی دانم، آنها سیاست‌هایشان را نسبت به ما و منطقه خاورمیانه بد تعریف کرده اند که قطعا سرشان به سنگ می‌خورد.

*تشکیل پرونده امید کوکبی دانشجویی که پس از بازگشت به ایران بازداشت شد، باعث نگرانی دانشمندان جوان ایرانی خارج از کشور برای بازگشت شده است، آیا در ستاد این موضوع مورد بررسی قرار گرفت؟

امید کوکبی دانشجوی یکی از دانشگاه های آمریکا بود که به ایران برگشت. نیروهای امنیتی ما به او مظنون شدند و او را به اتهام جاسوسی دستگیر کردند. به این ترتیب پرونده ای تشکیل و وی محکوم شد. البته ما در این زمینه با مسوولان امنیتی و قضایی صحبت های مختلفی داشته و داریم. طبیعتا تبلیغات بین المللی روی این موضوع تاثیر گذاشته است. مثلا جایزه ساخاروف به وی دادند در صورتی که جایزه ساخاروف برای کسانی است که در امر حقوق بشر کار می کنند نه متهمین به جاسوسی!

ناگفته نماند که ساخاروف دانشمند بزرگ روسی و پدر بمب هیدروژنی بود و دادن این جایزه به کسی که در کشور ما یک دانشجو بوده و اتهامی پیدا کرده از باب علاقه نبوده بلکه برای اینکه او را به یک سوژه تبلیغاتی علیه ما تبدیل کنند، بوده است. ما نمی توانیم با این سوژه ها کار کنیم ما باید مسیر قانونی مان را با تسامح پیش ببریم. سیستم قوانین ما تسامحات خوبی نسبت به دانشجو و اهل علم دارد. ستاد حقوق بشر هم کارش این است که ببیند این تسامح چقدر خوب اعمال شده است. طبیعتا این موضوع را پیگیری می کنیم. ما دوست داریم که این فرد مورد عفو قرار گیرد ولی فراموش نکنیم که وی محاکمه و محکوم شده است. به هر حال هر انسان خطا می کند این ربطی به آمدن دانشمندان ایرانی به کشور خود ندارد.

*در ابتدای انجام این گفت‌وگو دبیر ستاد حقوق بشر قوه قضاییه توضیحاتی را درباره ساختار تشکیلاتی، نحوه فعالیت و تعیین اعضای این ستاد و مدت زمان فعالیت آن‌ها به خبرنگار ایسنا ارائه داد

عنوان حقوق بشر یکی از موضوعات مهم بین‌المللی است. در سازمان ملل وسیع ترین تشکیلات از لحاظ اسناد، سیستم‌های پایش و مکانیزم های پیگیری و پیگرد تحت عنوان حقوق بشر مطرح و درست شده‌اند. شورای حقوق بشر اخیرا از کمیسیون به شورا تبدیل شد و سطح مسائل حقوق بشر را بالا برده است. می‌توان گفت سطح شورای حقوق بشر اندکی کمتر از سطح شورای امنیت سازمان ملل است.

کشورها در مورد حقوق بشر در سه لایه فعالیت می‌کنند. اولین لایه، حکومتی است و افرادی همانند وزیر، معاون وزیر و ... در آن حضور دارند. لایه دوم، NGO ها هستند که اصطلاح سمن‌ها را در مورد آن‌ها به کار می برند. لایه سوم، بین این دو لایه است که عنوان نهاد ملی را دارد و طبق کنوانسیون مصوب پاریس، ساختار تشکیل این نهاد به تصویب رسید که ما نیز آن را امضا کردیم. ترکیب این نهاد متشکل از نیروهای حکومتی و مردمی است و مسئولان دولتی، اساتید حقوق، وکلا و ... در آن حضور دارند.

در این سه لایه، سمن‌های جمهوری اسلامی (سازمان‌های مردم نهاد) خوب عمل کرده‌اند و ما به این سمن ها که می خواهند در زمینه حقوق بشر کار کنند، کمک می کنیم. اکنون حدود 800 سمن داریم که بالای 80 درصد این سمن‌ها در زمینه حقوق بشر فعالیت می‌کنند.

محمدجواد لاریجانی

ناگفته نماند که اگر نظام مدنی ما را در منطقه با سایر کشورها با بارومتر دموکراسی بسنجیم از همه دموکرات تر است. به عنوان مثال برای مقایسه با ترکیه باید یادآور شوم زمانی که آقای خاتمی در ایران رئیس جمهور شدند، اربکان نیز در ترکیه رئیس جمهور شد که پس از دو سال توسط تانک های ارتش ترکیه از قدرت به زیر کشیده شد. در جمهوری اسلامی نیز آقای خاتمی با همه مخالفت‌های سیاسی که داشت دور اول ریاست جمهوری خود را تمام کرد و در دور دوم با آرای بهتری به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد، یعنی مکانیزم دموکراسی در ایران کاملا جا افتاده تر از ترکیه و تمامی منطقه است؛ بنابراین کشوری با این کارنامه درخشان، بسیار بد است که مورد هجوم وسیع حقوق بشری قرار گیرد و کشورهای منطقه ما که کمترین رکورد دموکراسی و مشارکت عمومی را دارند، مورد تمجید قرار گیرند.

زمانی که مسائل حقوق بشر در مورد ایران از حساسیت ماهوی اش خارج شد و نوعی سوءاستفاده وسیع بین‌المللی پیدا کرد و انعکاسات بد داخلی را به همراه داشت «ستاد حقوق بشر قوه قضاییه» تشکیل شد. زمانی یکی از مسئولان شورای حقوق بشر سازمان ملل، حدود 5 میلیون دلار از عربستان کمک گرفت و پس از آن اعلام کرد که رکورد حقوق بشر عربستان مثال زدنی است، به هر حال نظام تصمیم گرفت ستادی را به نام ستاد حقوق بشر تاسیس کند که تشکیل این ستاد در سال 84 در شورای عالی امنیت ملی به تصویب رسید. ریاست این ستاد با رئیس قوه قضاییه است، اما ستادی فراقوه‌ای محسوب می‌شود و اعضای آن متشکل از پنج وزیر شامل وزرای کشور، امور خارجه، اطلاعات، دادگستری و فرهنگ است. همچنین روسای نیروی انتظامی، سازمان زندان‌ها، دیوان عالی و دادستان کل کشور در این ستاد حضور دارند و بنده نیز افتخار دبیری این ستاد را از روز تاسیس تا به امروز دارم.

ناگفته نماند همکاری بنده با قوه قضاییه در امر حقوق بشر از زمان آیت الله یزدی بود. در آن زمان در مجلس بودم و به همراه آقای ظریف و چند نفر دیگر کمیسیونی را در قوه قضاییه تشکیل دادیم تا درباره مسائل حقوق بشر به بحث و گفت‌و‌گو بپردازیم و مسائل حقوق بشر را ساماندهی دهیم. حجت الاسلام و المسلمین کریمی که اکنون رئیس دیوان عالی کشور هستند در آن زمان معاون قضایی قوه قضاییه بودند و در اولین ماموریت حقوق بشری قوه قضاییه، وی به ژنو رفت و در آنجا اعلام کرد که سیاست درهای باز نسبت به گزارشگرهای موضوعی داریم. پس از آن زمان حدود هفت گزارشگر موضوعی به کشورمان سفر کرده‌اند.

ستاد حقوق بشر قوه قضاییه مسئولیت‌های مختلفی دارد که اولین مسئولیتش که مورد تاکید مقام معظم رهبری بوده، این است که ما در مقابل تهاجماتی که به جمهوری اسلامی و تجربه مدنی‌مان می‌شود دفاع معقولی داشته باشیم و اگر اشکالی وجود دارد به آن پاسخ دهیم و اگر هم اشکالی است آن را قبول کنیم و اگر هم تهمتی باشد، مقابلش بایستیم. یکی دیگر از مسوولیت‌های‌مان در این ستاد تلاش برای تعمیق حقوق بشر بر اساس تفکر اسلامی است. ما حقوق بشر را بارومتر مدنیت می‌دانیم. حقوق بشری که در آن انسان‌ها مدعی کرامت خدادادی هستند، کرامتی که کسی آن را به عنوان صدقه به ما نداده لذا ما یک علاقه اثباتی نسبت به مسائل حقوق بشر داریم؛ بنابراین باید در کشور ما مردم با این حقوق آشنا شوند و متقاضی آن باشند؛ البته باید مکانیزم‌های پایش آن را داشته باشیم.

یکی دیگر از مسوولیت‌های‌مان در این ستاد تعهدات بین المللی است، یعنی حتی اگر قبول نداشته باشیم، جایی که تعهد کرده باشیم پای آن می ایستیم. اسناد حقوق بشری هفتاد سال پیش نوشته شده‌اند. یعنی زمانی که مسلمانان در خواب بودند، متفکران سکولار لیبرال غربی بر اساس تلقی خودشان از مفهوم زندگی، ارزش ها، صلح و جنگ این اسناد را نوشته اند که این اسناد با ادبیاتی بسیار فرهیخته هستند. با ادبیات بین المللی تقریبا آشنا هستم و 36 سال است که مرتبا این ادبیات را مطالعه می کنم، بگونه ای که با آن اُخت شده ام. در واقع ادبیات حقوق بشری به مراتب از ادبیات دیگر محتوایی تر، زیرکانه تر و خواندنی تر است. این ادبیات بدون در نظر گرفتن سایرین نوشته شد، یعنی تجربه غربی در زندگی مبنا قرار گرفت و بقیه فراموش شدند.

ادبیات حقوق بشری سه نسل دارد. نسل اول منشور و سپس میثاقین است، نسل دوم مکانیزم های پایش و نسل سوم تفسیر و توسعه است. ما در اولین نسل حضور نداشتیم، البته در دومین نسل نیز حضورمان هرچند کم ولی بی خاصیت نبوده و مثلا مکانیزم UPR را داشتیم که ایران در آن نقش داشت و بهترین مکانیزم پایش حقوق بشری است. نسل سوم از همه مهمتر است و به عنوان مثال توسعه مفهوم ازدواج است و ویژگی جدید تحولات جامعه غربی را دارد و به شکل شدیدتر اعمال می‌شود. به عنوان مثال در منشور حقوق بشر آمده که هر کسی باید بتواند همسر خود را آزادانه انتخاب کند و در این زمینه نباید فشاری وجود داشته باشد که ما نیز به آن معتقدیم. در اسناد دیگر مکانیزم هایی در زمینه رفع خشونت علیه زنان آمده که ما با آن موافقیم. من در ایران به خانم رابینسون دبیر کل سابق کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل به شوخی گفتم که ما همه زن ذلیل هستیم. پس ما در قسمت پایش هم دخالت کردیم و اعلام کردیم که خشونت علیه زنان در محیط کار و خانواده باید متوقف شود؛ البته علیه ما در این زمینه مطالبی مطرح شد.

به عنوان مثال ما استنباط مان را در بحث نشوز و زمانی که زن ناشزه می‌شود و مرد چه حقی دارد به او فشار آورد، بر اساس مکتب اهل بیت (ع) بیان کردیم. مکتب ما بسیار با اسلام آمریکایی متفاوت است. آن‌ها تعجب می کردند که ما در کتب فقهی مان خشونت را به این شدت مورد انتقاد قرار داده‌ایم.

در آمریکا زنان به حسب طول عمر ازدواجشان حداقل یک بار از همسرشان کتک خورده‌اند. این خشونت در مورد کشوری مثل آمریکا که این قدر مدعی است، بسیار زشت است. ریگان قبل از اینکه رییس جمهور شود هنرپیشه بود. وی فیلم‌هایش را برای تبلیغات انتخاباتی خود به نمایش گذاشت که در تمامی فیلم‌ها کتک زدن زنان را نشان می‌داد. البته از سوی دیگر مشارکت ما هم برای رفع خلاء حضور بسیار ضعیف است؛ زیرا در صحنه جهانی مقداری تنبل هستیم و برای این امور وقت نمی‌گذاریم.

ناگفته نماند تا 50 سال پیش در آمریکا مساله هم جنس بازی ممنوع بود. به عنوان مثال زمانی آلن تورین دانشمند رایانه به دلیل هم جنس باز بودنش در لس آنجلس دستگیر شد تا با هورمون درمان شود. با این توصیف ظاهرا حقوق بشر آمریکا مشکلی ندارد، اما حالا یک دفعه به ما حمله می‌کند که چرا شما تعهدات بین المللی را قبول ندارید، در حالی که ما این تعهدات را قبول داریم. آنها تعهدات بین المللی را تغییر می دهند و جای ما در این پروسه خالی است؛ البته ما تلاش های خوبی در این زمینه انجام داده ایم.

بیانات مقام معظم رهبری پیرامون سبک زندگی، درست سر بزنگاه بود؛ چرا که اکنون غرب به مردم دنیا می گوید شما برای مبنای سبک زندگی‌تان انتخابی غیر از نظام سکولار لیبرال ندارید. ما به آنها می گوییم شما می خواهید یک آزادی بزرگ را از ما بگیرید و آزادی های شکلاتی به ما بدهید. ما باید آزاد باشیم تا مبنای سبک زندگیمان را خودمان انتخاب کنیم.

آرنولد توین بی - پدر تمدن‌شناسی - معتقد است در طول زندگی بشری تا به امروز، 25 تمدن بیشتر ظهور نکرده و تمدن های بشری اعم از یهودی، مسیحی، مصری و سریانی عمدتا فسیل شده‌اند. وی معتقد است که غیر از تمدن غربی که در حال جوشش است، تنها تمدن موجود تمدن اسلامی است البته او این تمدن را مریض می داند.

در آن زمان تعبیر آرنولد توین بی این بود که تمدن اسلامی مانند شیر گر گرفته است و اگر گری‌اش خوب شود، همه ما باید از او بترسیم. حقوق بشر تجربه ای است که ایران را از یک کشور حاشیه ای به یک کشور بسیار موثر منطقه ای تبدیل کرده است و ما از لحاظ علمی در این زمینه پیشرفت داریم.

گفت‌وگو از خبرنگار حقوقی ایسنا: زهرا میرزایی

Link:
http://www.isna.ir/fa/news/93122614988/

سیاست‌های ملی و رویکرد جدید کانادا در امور مهاجران

 iran-emrooz.net | Fri, 06.03.2015, 21:17

معین خزائلی

نزدیک به دو هفته است که جنجال بر سر تصمیم تازه دولت کانادا بر سر لغو اقامت پناهندگانی که به کشور خود رفت و آمد دارند، در بین ایرانیان همچنان داغ است. در این بین دانمارک هم اعلام کرده است که خارجیانی که بدون «کسب اجازه کتبی از اداره مهاجرت دانمارک» به کشور «متبوع» خود سفر می‌کنند، حق اقامت آنان برای مدت ۱۰ سال گرفته خواهد شد. اواخر سال میلادی گذشته بود که دولت استرالیا نیز در راستای سیاست‌های جدید مهاجرتی اقدام به حذف ویزای دائمی پناهندگانی کرد که پس از دریافت اقامت دائم پناهندگی به کشوری که از آن به استرالیا پناهده شده‌اند سفر می‌کنند.
این تصمیم تازه دولت کانادا منجر به بحث‌های فراوانی به خصوص در فضای مجازی مابین موافقان و مخالفان آن در بین ایرانیان شد. عده‌ای از ایرانیان با اعلام حمایت از این سیاست جدید آن را سرمشقی برای دیگر کشورهای پناهنده‌پذیر دانسته و به صراحت اقدام دیگر پناهندگان ایرانی را در سفر به ایران پس از دریافت اقامت دائم پناهندگی تقبیح کردند. در همین راستا گروهی اقدام به انتشار فراخوانی در جهت حمایت از این تصمیم کانادا کرده‌اند. آنان که خود را «گروهی از ایرانیان» می‌نامند که به دلیل در خطر بودن جانشان توسط دولت جمهوری اسلامی ایران به کشوری دیگر پناهنده شده‌اند خواستار اجرای هر چه سریع‌تر این قانون شده و افرادی را که پس از دریافت اقامت دائم به ایران سفر می‌کنند «عوامل جمهوری اسلامی» و یا افرادی «فرصت‌طلب» معرفی می‌کنند. یکی از روزنامه‌نگاران ایرانی ساکن اروپا نیز با اعلام حمایت از این مسئله، سفر کنندگان به ایران را «حامیان» حکومت ایران دانسته، که باید از پناهندگی محروم شوند.
اما آنچه در این میان حائز اهمیت و توجه است تبعات این رویکرد تازه و علل آن است. سیاست‌های مهاجر پذیری و پناهنده پذیری هر کشوری با توجه به سیاست‌های کلی آن کشور در زمینه‌های کلان ملی اتخاذ می‌شود. کشورها با توجه به شرایط و موقعیت‌هایی که از نظر اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، جمعیتی و علی‌الخصوص امنیت ملی دارا هستند، سیاستهای مهاجرتی خود را تعریف می‌کنند. در همین راستا رویکردی که به عنوان مثال کشور کانادا در مسئله قوانین مهاجرتی خود اتخاذ می‌کند با توجه به سیاست‌های کلان آن کشور در سطح ملی است و قابلیت الگو شدن را برای کشورهای دیگر نخواهد داشت. بسیاری از کشورهای حوزه اروپا جزو کشورهایی هستند که بار وسیعی از اقتصاد ملی‌شان بر دوش مهاجران و پناهدگانی است که به هر دلیل به آن کشور مهاجرت کرده‌اند. در این میان منافع اقتصادی و مسئله امنیت ملی نقش بیشتری در اتخاذ سیاستهای جدید مهاجرتی بازی می‌کند. از طرف دیگر فرقی بنیادی مابین کشورهایی که مهاجر پذیر هستند و کشورهایی که پناهنده‌پذیر هستند وجود دارد. کشورهایی مانند کانادا و استرالیا به طور سنتی و بر اساس سیاست‌های کلان ملی، ترجیح داده‌اند که از مهاجران استفاده بیشتری بنمایند. این قبیل کشورها معمولا مهاجرانی را می‌پذیرند که از نظر اقتصادی و یا علمی منافعی برای کشور پذیرنده داشته باشند. استرالیا در این بین حتی از کانادا نیز سختگیرتر بوده، و گزارش‌های بسیاری در مورد رد درخواست پناهدگان جهت پناهدگی در استرالیا هر روزه منتشر می‌شود.
از دیگر سو کشورهایی وجود دارند که به دلیل موقعیت جغرافیایی و جمعیتی که دارند ترجیح می‌دهند که رشد منفی جمعیتی خود را از راه پناهنده پذیری جبران کنند. تحصیل‌کردگان و سرمایه‌داران رغبتی برای مهاجرت به این قبیل کشورها نداشته و ترجیح می‌دهند که مقصد خود را جهت مهاجرت از کشورهای دسته اول انتخاب کنند. شرایط جغرافیایی و نیز زبان رسمی کشور در این انتخاب نقشی کلیدی ایفا می‌کند. در این دسته از کشورها (سوئد، فرانسه، آلمان،...) به طور معمول فعالیت‌های اقتصادی دون و خرد توسط پناهندگان انجام شده که نقش بسزایی در اقتصاد آن کشورها در سطح ملی دارد. از طرف دیگر کشوری مانند فنلاند با توجه به شرایط بد آب و هوایی به هیچ وجه مقصد مناسبی برای مهاجران اقتصادی و علمی نیست و به دلیل نرخ رشد جمعیتی ۴۷ صدم درصد، نیاز دارد که به نوعی این نرخ پایین رشد جمعیتی را جبران نماید. مسئله دیگری که این دسته از کشورها را به مقصد نخست پناهندگان تبدیل می‌کند، سیاستهای حمایت اجتماعی آنان است. سیستم‌های حمایت اجتماعی و اقتصادی در این کشورها در سطح بالایی بوده و به همین جهت آنان را تبدیل به هدف اول پناهندگان کرده است.
مسئله موثر دیگر در سیاست‌های مهاجرتی کشورها میزان پایبندی آنان به قوانین بین‌المللی است. منشور حقوق بشر سازمان ملل متحد و کنوانسیون ۱۹۵۱ ژنو در مورد پناهندگان از اصلی‌ترین قوانین بین‌المللی در رابطه با این مسئله است. از طرفی نمی‌توان کشورهایی که به این کنوانسیون نپیوسته‌اند را ملزم به اجرای مفاد آن کرد. از طرف دیگر کشورهایی نیز که کنوانسیون را امضاء کرده‌اند، را نمی‌توان با توجه به شرایط بین‌المللی از نظر حقوقی مجبور به اجرای تمامی مفاد آن کرد. به عبارت دیگر کشورها باتوجه به منافع و سیاست‌های کلان ملی خویش کنوانسیون‌های بین‌المللی را تفسیر کرده و در جایی که ماده یا موادی از آن را در تضاد با آن منافع تشخیص دهند از اجرای ان خودداری می‌کنند.
در همین رابطه ماده یک کنوانسیون پناهندگان این اختیار را به کشورها داده است که در صورت اینکه پناهنده به صورت داوطلبانه خود را تحت حمایت مجدد کشوری که به دلیل خطر عینی جانی و یا ترس از آن گریخته قرار دهد، اقامت دائم آنان را لغو کرده و یا پس بگیرد. در این ماده اشاره‌ای به افرادی که پس از طی زمان قانونی تابعیت کشور پذیرنده را با دریافت پاسپورت گرفته‌اند، نشده است. در حقیقت نص صریح ماده شامل حال افرادی خواهد بود که ویزای اقامت دائم گرفته ولی هنوز به عنوان تبعه کشور مذبور شناخته نمی‌شوند. از دیگر سو به دلیل امکان تفسیر ماده کشورها می‌توانند آن را در راستای سیاست‌ها و منافع خویش تعریف کرده و شمول ماده را گسترش دهند. ایراد دیگری که می‌توان وارد دانست عدم مشمولیت همه مصادیق مربوط است. در مواردی مانند فوت پدر یا مادر و یا مسائلی از این دست کشورها می‌توانند با تصویب و اجرای قوانین محلی خود راه را برای پناهندگانی که نیاز به سفر به کشور متبوع سابق خود را دارند باز کنند.
در مورد تصمیم تازه دولت کانادا باید گفت که بر اساس این قانون دولت اجازه دارد اقامت پناهجویانی را که «دوباره از سرزمین مادریشان نفع می‌برند» لغو کند. قانونی که مصداق روشن و واضحی ارائه نداده و تنها دست دولت کانادا را در اجرای سیاست‌های امنیت ملی و اقتصادی در زمینه مهاجران و پناهجویان باز می‌گذارد. البته باید حق کشور پذیرنده را در اجرای سیاست‌های ملی خود پذیرفت. اگر چه امکان اجرای سلیقه‌ای این قانون می‌تواند منجر به نقض قوانین حقوق بشری شود.
لازم به ذکر است که ماده مورد نظر در کنوانسیون پناهندگان سالها پیش تصویب شده اما به نظر می‌رسد عزم جدیدی در برخی از کشورها برای اعمال آن ایجاد شده است. شرایط امنیت جهانی و اتفاقات پیش آمده در فرانسه و دانمارک بدون شک تاثیری بسزا بر روی رویکرد جدید کشورها در اجرای این ماده از کنوانسیون داشته است.

Link:
http://www.iran-emrooz.net/index.php/politic/more/54443/